اگر بحث را تا این‌جا دنبال کرده باشید، ممکن است بپرسید: چرا پوپولیست‌ها در پی تغییر نظام نیستند؟ اگر واقعاً به حرف خود عقیده دارند و خود را یگانه نماینده‌ی مشروع مردم می‌دانند، چرا کلاً از انتخابات صرف نظر نمی‌کنند؟ اگر دیگر مدعیانِ قدرت همگی نامشروع اند، چرا آن‌ها را کاملاً از بازی سیاسی کنار نمی‌گذارند؟
تصور می‌شود که پوپولیست‌ها پس از به قدرت رسیدن، در مواجهه با مشکلات بنیادی، ناکام می‌مانند و در نهایت قادر به حکمرانیِ موفق نخواهند بود. اما این تصور نادرستی است. رهبران پوپولیست، با اتکای انحصاری به احزاب زیر نظر خود، به مستعمره‌سازی حکومت، حامی‌پروری توده‌ای، و قانون‌گراییِ تبعیض‌آمیز روی می‌آورند، جامعه‌ی مدنی را محدود می‌کنند، و دولت را به حکومتِ حزب پوپولیستی تقلیل می‌دهند.
برخلاف آن‌چه در ظاهر به نظر می‌رسد، پوپولیست‌ها رهبرانی شبیه دیگر سیاستمداران نیستند. احزاب زیر نظر آن‌ها نیز تفاوت‌های مهمی با دیگر احزاب سیاسی دارند. یک رهبر پوپولیست چه ویژگی‌هایی دارد و چگونه یک حزب پوپولیستی را برای دست‌یابی به پیروزی انتخاباتی هدایت می‌کند؟
پوپولیست‌ها نمی‌خواهند مردم به طور مداوم در سیاست مشارکت کنند. قرار نیست که همه‌پرسی آغازگرِ فرایند بی‌پایان مشورت با شهروندان واقعی برای دست‌یابی به داوری‌های عمومیِ سنجیده باشد؛ هدف از همه‌پرسی تأیید همان نظر رهبر پوپولیست درباره‌ی مصلحت عمومیِ واقعی است، و نه تأمین مصالحی که به طور تجربی اثبات‌شدنی باشد.
دسیدریوس اراسموسِ رتردامی، شخصیت برجسته‌ی رنسانس شمال، عمدتاً به عنوان بزرگ‌ترین چهره در میان اولین اومانیست‌ها شناخته می‌شود. پانصد سال پیش، اراسموس با شورشی پوپولیستی به رهبریِ تحریک‌گر پرنفوذی به نام مارتین لوتر مواجه شد، قیامی که گسست‌ها و تفرقه‌های حاصل از آن کمتر از تبعات پدیده‌ای نبود که اکنون در آمریکا و اروپا شاهد آن هستیم.
«پوپولیسم»، به عنوان یک پدیده‌ی سیاسی و اجتماعی گسترده، چهره‌ی بسیاری از کشورها را دگرگون کرده و زمام آن‌ها را به دست «پوپولیست‌ها» داده است. پوپولیسم چیست و پوپولیست‌ها کیستند؟ یک استاد نامدار علوم سیاسی، در کتابی که اخیراً منتشر کرده، بحث‌های راهگشایی در این باره ارائه می‌دهد؛ ترجمه‌ی کامل این کتاب به شکل مقالات جداگانه در «آسو» منتشر می‌شود.
امروزه، نگاهی به رسانه‌‌ها می‌تواند ما را واقعاً از وضع «دموکراسی» مأیوس کند. دموکراسی‌های نوین و نویدبخش در لهستان، مجارستان، و ترکیه دچار نالیبرالیسم و شبه‌اقتدارگرایی شده‌اند، و دموکراسی‌های باسابقه‌ی غربی زیر حملات احزاب پوپولیستی قرار گرفته‌اند. چرا کار به این‌جا رسیده است و راه حل آن چیست؟
«پوپولیسم»، به عنوان یک پدیده‌ی سیاسی و اجتماعی گسترده، چهره‌ی بسیاری از کشورها را دگرگون کرده و زمام آن‌ها را به دست «پوپولیست‌ها» داده است. پوپولیسم چیست و پوپولیست‌ها کیستند؟ یک استاد نامدار علوم سیاسی، در کتابی که اخیراً منتشر کرده، بحث‌های راهگشایی در این باره ارائه می‌دهد؛ ترجمه‌ی کامل این کتاب به شکل مقالات جداگانه در «آسو» منتشر می‌شود.