.
در سال ۲۰۰۲ دولت آمریکا بارها به همه اطمینان داد که حمله‌اش به عراق به خوبی و خوشی پیش خواهد رفت. دونالد رامسفلد می‌گفت، «مردم ]عراق[ نفس کاملاً راحتی خواهند کشید و آزاد خواهند شد.» شش ماه پس از اشغال عراق، ریچارد پِرل اعلام کرد: «اگر سال بعد این موقع میدان بزرگی در بغداد به اسم پرزیدنت بوش نام‌گذاری نشده باشد خیلی تعجب خواهم کرد.» می‌دانیم که چنین اتفاقی رخ نداد. حتی امروز هم این پرسش ما را آزار می‌دهد: «چطور این‌قدر اشتباه می‌کردند؟»
.
از هویت واقعی نویسندگان «یکی از پرخواننده‌ترین کتاب‌های دنیا» چه می‌دانیم؟ چرا این اثر، جعلی و سرقت ادبی است؟ آیا می‌توان محبوبیت پروتکل‌ها را حاکی از یهودستیزیِ پنهانیِ گسترده و علاقه‌ی شدید مردم به نظریه‌های توطئه دانست؟