سیروس آموزگار حقوق و اقتصاد خوانده و فارغ‌التحصیل دوره‌ی دکترای اقتصاد در بریتانیا بود، و هم‌زمان با روزنامه‌نگاری در دانشگاه‌های ایران تدریس می‌کرد. او که دوستیِ نزدیکی با داریوش همایون داشت، در ابتدای کار روزنامه‌ی «آیندگان» به دعوت همایون مدتی از گردانندگان این روزنامه بود. سیروس علی‌نژاد، حدود ۵ سال پیش با او درباره‌ی نقشی که در «آیندگان» داشت گفتگوی کوتاهی کرده است.
بختِ کافکا بلند بوده است که در ایران به وسیله‌ی مشهورترین نویسنده‌ی ما، صادق هدایت، به خوانندگان معرفی شد، و بخت ما، خوانندگان فارسی‌زبان، بلند بوده است که از طریق هدایت با کافکا آشنا شدیم.
چراغ کافه‌های روشنفکری توسط گروه ربعه روشن شد و روشنفکرانِ بعدی آن را فروزان ساختند. صادق هدایت در میان روشنفکران ربعه و غیر ربعه شمع فروزانِ جمع بود.
مورخ برجسته‌ای مثل عباس امانت هم نامِ او را روی همین کتاب دیده بود و بعدها به خودِ او گفت «من شما را از کتاب تاریخ چیست می‌شناسم. باور می‌کنید که این اثر مرا ترغیب کرد [که] بروم تاریخ بخوانم؟»
من با نجف دریابندری حدود سی سال نشست‌وبرخاست کرده‌ام و این کتاب در واقع حاصل همین حشرونشر است ... نجف دریابندری در هر زمینه‌ای که قلم زد تأثیرگذار شد و دگرگونی‌های اساسی ایجاد کرد. نجف دریابندری اگر اهمیتی دارد، در ایجاد همین دگرگونی‌هاست.
سیزده سال پس از مرگ، با انتشار خاطراتش؛ این دفتر بی معنی، ایرج افشار بار دیگر در میان ماست؛ با این تفاوت که این بار کم‌حرفی و بی‌حوصلگیِ همیشگی را کنار گذاشته، و زندگی خود را از اول تا آخر، با چهره‌ای گشاده روایت می‌کند.
یادی از ر. اعتمادی (رجب‌علی اعتمادی) روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی داستان‌های مردم‌پسند که در سن ۸۹ سالگی در تهران درگذشت.