شاید آنچه ما را جذب خاطرات می‌کند جزئیات آن‌ها نیست بلکه هاله و رایحه‌ی محوی از آن‌هاست که در اشیایی که در زمان حال نگهداری‌شان می‌کنیم جای گرفته است. این هاله به ناگزیر حسی از غم و دلتنگی را در ما بر می‌انگیزاند درست مثل زمانی که به تماشای خرابه‌های باستانی یونان و رم و بناهای متروک می‌‌نشینیم.
این مجموعه، تصاویری‌ست از زندگی عرب‌های ایران در خوزستان. عکس‌هایی که زندگی روزمره‌ی عرب‌ها را در شهرها، نخلستان‌ها و کناره‌ی اروند، در بساط دست‌فروش‌ها، بازارها، حاشیه‌های فقیرنشین شهر و باغ‌های انگور، ثبت کردهاند. شیرین غ این عکس‌ها را طی سال‌های ۹۶ تا ۹۸ در اهواز و روستاهای اطراف آن، آبادان، خرمشهر، دزفول و شوشتر گرفته است.
آمارها نشان می‌دهند شمار زنانی که در ایران به انتخاب خود تنها زندگی می‌کنند، رو به افزایش است. گسست از سنت‌های خانوادگی و میل رسیدن به موقعیت‌های کاری و حرفه‌ای بهتر از جمله دلایلِ بسیار زنان برای ترجیح تنهایی است. بهار اصلانی، در مجموعه‌ی « تنها‌زیست»، زندگی شماری از زنان تنها در ایران را مستند کرده است.
عکس‌های شهاب میرزایی از کوبا، در ماه اکتبر ۲۰۱۹ در گالری فروی‌راوم بورگنلند اتریش نمایش داده شد. در عکس‌های او که از قاعده‌ی عکس‌های توریستی یعنی ثبتِ صرفِ زیبایی‌ها پیروی نمی‌کنند، با انسان کوبایی و جهانش آشنا می‌شویم. انسانی که خستگی و امیدواری توأمان برجسته‌ترین خصوصیتش است.
هر کدام از خیابان‌های تهران پر از مردمی است که از گوشه و کنار ایران، از شهرهای کوچک آمده‌اند بساطی پهن کردهاند و مشغول کسب و کارند. می‌توان اسم شهرهای کوچک زیادی را از دست‌فروش‌های تهران و مهاجرانی که در گوشه و کنارش کار می‌کنند یاد گرفت.
در بازار نساجی داراجانی در استون تاون که ناحیه‌ای تاریخی در شهر زنگبار (پایتخت زنگبار) است، زنان در میان ده‌ها دستفروشی که کانگا می‌فروشند، راه می‌روند و خرید می‌کنند. کانگا لباسی آفریقایی است که رنگ‌های متنوعی در آن به کار می‌رود و بر اساس الگوهای مختلفی از سنتی گرفته تا امروزی و مُد سال بافته می‌شود.