پرونده‌ی سه‌ ماه‌ و نیم فعالیت داوطلبانه‌‌ی خانه‌ی عروسک در روز جمعه ۳۰ خرداد با ارسال آخرین بسته‌های تجهیزات بیمارستانی به کادر درمانی شهرهای مختلف بسته شد. پروژه‌ای که اواسط اسفند ۹۸ با هم‌فکری مرضیه برومند و رخشان بنی‌اعتماد آغاز شد و با حمایت تعدادی از هنرمندان عروسک‌ساز و دیگر دوستان‌شان به مرحله‌ی اجرا رسید.

چند سال پیش، کمی بعد از اعتراض‌ها و سرکوب‌های سال ۸۸، در یکی از کلاس‌های هنری زیرمجموعه‌ی وزارت ارشاد شرکت کرده بودم. اولین بار آنجا بود که دیدم دو نفر از همکلاسی‌هایم در کلاس‌های مختلط، روسری‌هایشان را برمی‌دارند و روی شانه می‌اندازند. یادم می‌آید در اولین برخورد از حرکت‌شان چنان شگفت‌زده شدم که نتوانستم تعجبم را پنهان کنم. منتظر واکنش استاد بودم و فکر کردم الان است که هر دو را از کلاس بیرون کند.

با خودم فکر می‌کنم آیا دخترهای جوان این روزها شجاع‌تر از دختران دو سه دهه‌ی پیش هستند؟ آیا نسلی که در دهه‌های شصت و هفتاد محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها را پذیرفت و حاضر شد به اجبار جامعه سیاه‌پوش شود، چاره‌ای جز فرمان‌ بردن نداشت؟ آیا تن دادن به خواسته‌ی دیگران در انتخاب رنگ لباس و حقوق اولیه‌ای مثل این، به گسترش دورویی یا فساد در جامعه منجر شده؟