احتمالاً هرگز نام ویلیام کینگدون کلیفورد را نشنیده‌اید. او در 33 سالگی از دنیا رفت و از بزرگان فلسفه محسوب نمی‌شود. اما نمی‌توانم شخص دیگری را تصور کنم که ایده‌هایش تا این اندازه به عصر شبکه‌ای و دیجیتالی ما مرتبط باشد. ممکن است عجیب به نظر برسد زیرا از شخصی صحبت می‌کنیم که مهم‌ترین اثر فلسفی‌اش مقاله‌ای است که تقریباً 150 سال پیش و در عصر ویکتوریا نگارش یافته است.

کاربرد فزاینده‌ی تلفنِ همراه چه پیامدهایی برای زندگی شخصی و اجتماعی دارد؟ چرا پیشرفت حیرت‌آورِ فن‌آوری‌های ارتباطی به تسهیل همزیستی پیچیده‌ی انسانی نینجامیده است؟