مریم طیبی

ما امروز همین کار را انجام می‌دهیم.:به آدم‌های اطرافمان، چه خیالی و چه حقیقی، نگاه می‌کنیم و سعی می‌کنیم تشخیص دهیم که به چه اختلالی مبتلا هستند. در گذشته، این کار را فقط در مورد افرادی انجام می‌دادیم که در وضعیت بسیار وخیمی بودند. اما اکنون این عادت را تعمیم داده‌ایم و سعی می‌کنیم که اختلال افراد سرشناس را تشخیص دهیم. اما دوستان، اقوام و همکاران‌مان نیز مصون نیستند. مهم‌تر از همه اینکه خودمان را هم معاینه می‌کنیم []و به خیال خودمان][ اختلال‌مان را تشخیص می‌دهیم. درباره‌ی تشخیص خود، حکم صادر می‌کنیم و اصطلاحاتی را به کار می‌بریم که ثابت نشده‌اند یا حتی مفاهیم معتبری نیستند.

اگر هیچ‌کس در جنگل نباشد، آیا سقوط درخت صدایی خواهد داشت؟ بر اساس نظر رایج، پاسخ این پرسش مثبت است. اما یک ساخت‌گرای روا‌ن‌شناختی خواهد گفت که درخت تنها زمانی صدا خواهد داشت که مغز فردی شنوا امواج صوتی سقوط آن را به عنوان صدا تفسیر کند. افزون بر این، فرد باید ابتدا بداند که درخت چیست تا صدای سقوط آن را درک کند. باید تفاوت آن صدا را با صدای رود یا آواز پرندگان و حتی دیگر اشیای بزرگ در حال سقوط بداند.

تنها قانون است که به ایالات متحده‌ی آمریکا وحدت می‌بخشد ــ ما واحدی سیاسی متشکل از قانون‌گذاران‌ایم. اگر آن جنگ داخلی هولناک رخ نداده بود، آمریکا شاید مثل شبه‌جزیره‌ی بالکان چیزی بیش از خودمختاری‌های منطقه‌ای نبود.

هانا آرنت از خلوت خود لذت می‌‌برد اما در عین حال باور داشت که تنهایی می‌تواند انسان‌‌ها را مستعد پذیرش استبداد کند.

هر سال واشنگتن دی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سی میزبان نشست‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های بهاره‌ی صندوق جهانی پول و بانک جهانی است. اما ماه گذشته، کریستالینا جورجیِوا از طریق ویدئو برای همکارانش سخنرانی کرد. او اعلام کرد که جهان با «بحرانی بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌سابقه» مواجه است. برای اولین بار از زمان تاریخ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نگاری وقایع، اقتصاد تمام جهان رو به انقباض است، و کشورهای غنی و فقیر هم از این نظر با یکدیگر تفاوت ندارند.