در ۱۸ ژانویه‌ی سال ۱۹۷۲ میلادی، درهای مغازه‌ای در شهر اوکلند واقع در ایالت کالیفرنیا به روی مشتریان و علاقه‌مندان باز شد. مغازه‌ای که در نوع خود اولین بود و از همان ابتدا اسمِ به‌غایت جدی آن جلب توجه می‌کرد: «مرکز اتحادیه اطلاعات: مکانی برای زنان». این مغازه، اولین کتاب‌فروشی کاملاً فمینیستی در ایالات متحده‌ی آمریکا بود. کسب‌وکاری که مشابه تجارت‌های کوچک و مستقل دیگر اداره نمی‌شد.
اوایل دهه‌ی ۱۳۸۰ وقتی که پس از سال‌ها به ایران بازگشتم، به دنبال تعریف انواع فمینیسم در ایران، به عنوان راهی برای شناخت بیشتر جنبش زنان در ایران بودم. در آن زمان، فمینیسم اسلامیِ حکومتی، فمینیسم اسلامیِ غیرحکومتی، فمینیسم مسلمان و فیمینیسم سکولار، چهار نوع فمینیسمی بود که نشانه‌های آن در بین فعالان زن در ایران دیده می‌شد.
چه می‌شود اگر مهم‌ترین دلیل پیوستن افراد به گروه‌های راست‌گرای افراطی، هویت مردانه باشد و نه ایدئولوژیِ نژادپرستانه؟ این همان ادعای اصلیِ مایکل کیمِل، جامعه‌شناس آمریکایی، در کتاب جدیدش است. عنوان این کتاب چنین است: شفایافتن از نفرت: مردان جوان چطور به افراط‌گراییِ خشونت‌آمیز روی می‌آورند و از آن دست برمی‌دارند. او در این کتاب علل پیوستن (و گسستن) مردان جوان از گروه‌های راست‌گرای افراطی در آلمان، سوئد و آمریکا را بررسی کرده است.
دختربچه‌ها چه چیزهایی را دوست دارند؟ من لِگو را به عروسک ترجیح می‌دادم و، اگر می‌پرسیدند که می‌خواهم در بزرگی چه کاره شوم، می‌گفتم: کارآگاه یا خبرنگار. پدر و مادرم دانشمند بودند، و در نتیجه جنسیت‌زدگیِ خانواده‌ی ما کمتر از اکثر خانواده‌ها بود (من در دانشگاه هنر آموختم اما دو خواهرم بیوشیمی و ریاضیات خواندند). با این همه، در خانه‌ی ما هم صحبت از این بود که دخترها باید طور خاصی باشند و بنابراین همان طور هستند.
در سراسر اروپا نیروی سیاسیِ قدیمی‌ای دوباره در حال قدرت گرفتن است. پوپولیست‌های راست‌گرا سرگرم پیش بردن سیاست‌های زادوولدگرایانه‌ای هستند که با زنان همچون دستگاه تولیدمثل برخورد می‌کند. بر اساس این سیاست‌ها باید زنان مناسب-معمولاً یعنی زنان سفیدپوست-را به زادوولد تشویق کرد.
عکاسی فمینیستی روندی بود که در دهه‌ی هفتاد میلادی، از آگاهی متقابل حرکت‌های فمینیستی و هنر عکاسی، در اروپا و آمریکا پیدا شد و رشد کرد. در آن سال‌ها عکاس‌های زیادی، به‌خصوص زنان عکاس، متوجه مباحث فمینیستی شده بودند، و فمینیست‌ها کاربرد مؤثر عکاسی را برای طرح افکار و اعتراض‌های خود کشف کرده بودند.
«ما سهم بیشتری می‌خواهیم.» این تک جمله‌ی ساده و کلیدی‌ای بود که الکساندرا برادسکی و ریچل کودر نِیل‌باف را ترغیب کرد تا پروژه‌ی «آرمان‌شهر فمینیستی» را شروع کنند. پروژه‌ای که حاصل آن کتابی شد از کارهای ۵۷ فمینیست و فعال برابری‌خواه که در قالب مقاله، داستان، شعر، گفتگو، طراحی و نقاشی جهان خیالی و آرمانی خود را تصویر و تخیل کردند.
در حالی‌که طی چند سال اخیر مردم جهان عرب برای آزادی به پا خواسته‌اند، حقوق و وضعیت زنان بیش از هر زمان محتاج شور و اشتیاق مبارزات سیاسی است. این در حالی است که ۵۰ سال پیش، آزادی و رهایی زنان عرب وعده‌ای انجام شده به نظر می‌آمد. امروزه بعد از ۵۰ سال، زنان عرب باید بیش از همیشه برای حفظ حقوق خودشان مبارزه کنند و وضعیت آنها بهبود چندانی نیافته است. چه اتفاقی افتاد؟ زنان عرب چگونه می‌توانند جوامعی را که با جنسیت و پدرسالاری گره خورده‌اند، تکان بدهند؟ این فیلم به مبارزات و داستان‌هایشان می‌پردازد.