اقلیت‌ها در ایران به طور روزمره سرکوب و تحقیر می‌شوند. بهائی‌ها را از تحصیل محروم می‌کنند، مغازه‌های‌شان را می‌بندند، به زندان می‌اندازند و گاه هدف گلوله و ضربات چاقو قرار می‌دهند. افغانستانی‌هایی که از ظاهرشان قابل تشخیص اند، هرگز خودی پنداشته نمی‌شوند. سنی‌ها حق داشتن مسجد در تهران را ندارند. یهودی‌ها و ارمنی‌ها مجبور به رعایت خیلی از محدودیت‌های مسلمانان اند. این تبعیض‌ها فقط از جانب حکومت نیست. جامعه هم یا در آنها شریک است، یا در قبال‌شان سکوت می‌کند.
هرگاه دین نقشی اساسی در تعیین هویت داشته باشد، گورستان‌ها می‌توانند به عرصه‌ی کشمکش تبدیل شوند. مناسبات قدرتِ این‌جهانی و تعارض میان باورهایِ آن‌جهانی، و تعامل این دو، در محل تلاقی دو جهان خود را بیش از هر جای دیگر آشکار می‌کند.
فیلم مستند "مدارس تربیت" مروری است بر یکی از فعالیت‌های مهم در جهت بازسازیِ فرهنگی ایران و آنچه سبب تعطيل اين مدارس و مانع رشد آنها در جامعه‌ی ایران شد. در این فیلم با برخی از دانش‌آموختگان مدارس تربيت مانند احسان یارشاطر و هوشنگ سیحون، و نيز پژوهشگران و کارشناسانی چون سلی شاهوار و بهروز ثابت در باره‌‌ی تاريخ و عملکرد آن مدارس گفتگو شده است.
این سندِ محرمانه که در سال 1991 در سفرِ گزارشگر ویژه‌ی حقوق بشر به ایران کشف شد، سیاست رسمی رفتار با بهائیان ایران را با هدف کلی مسدود کردن راه ترقی و توسعه‌ی آنها تعیین می‌کند.