در سال ۲۰۱۹ در میانه‌‌ی انقلاب سودان، تصویر زنی سر تا پا سپیدپوش به‌سرعت فراگیر شد. او روی سقف ماشینی ایستاده بود، انگشت سبابه‌اش را بالا گرفته بود، شعری انقلابی از «ازهری محمد علی» می‌خواند و اطرافیان با فریادِ «انقلاب» جوابش را می‌دادند. «آلاء صلاح» که در ابتدا نامش فاش نشد، با ردایی سپید بر تن و گوشواره‌ای طلایی بر گوش، یادآور لباس «آمانیرناس» ملکه‌ی باستانی نوبیایی سودان قدیم و فاتح رومیان بود. مفسران این ژست را «تصویر انقلاب» نامیدند.
تصویر چشمگیر زنی بلندقد با لباس سفید و حجابی اندک که گوشواره‌های بزرگ طلایی به گوش دارد و انگشتش را بالا گرفته است و صدها مرد و زن را در شعارهای اعتراض‌آمیز علیه عمر البشیر، رئیس جمهور سودان، رهبری می‌کند در ماه آوریل همه‌گیر شد. این دختر ۲۲ ساله...
دسامبر گذشته دولت سودان در شرایطی که اکثر مردم سودان فقیرند اعلام ریاضت اقتصادی کرد که بلافاصله موجی از خشم و اعتراض را به دنبال داشت. مردمِ خسته از سال‌‌ها دیکتاتوری عمر البشیر، خواسته‌های خود را گسترده‌تر کردند و خواهان برکناری البشیر از قدرت شدند، اما چه اتفاقی افتاد و چطور شد که زنان، میدان‌دار اعتراض‌های سودان شدند؟
گزارش‌های رسانه‌ای درباره‌‌ی «قحطی» و مطرح کردن آن به عنوان یک «فاجعه‌ی طبیعی» مانع از این می‌شود که این پدیده و همچنین «ناامنی غذایی» را به منزله‌ی یک فرایند اجتماعی - سیاسی درک کنیم، در حالی که چنین درکی برای جلوگیری از وقوع این پدیده‌ها در آینده اهمیت ویژه‌ای دارد.