آوازی برای هایگین
سوما نگهدارینیا - منصور محمدی
نگاهی به زندگی گوهریک گازارسیان اولین زن پیانیست و آهنگساز در سرزمینهای عثمانی و از پیشگامان جنبش زنان ارمنی
نگاهی به زندگی گوهریک گازارسیان اولین زن پیانیست و آهنگساز در سرزمینهای عثمانی و از پیشگامان جنبش زنان ارمنی
این یادداشت روایت زندگی چهار مادر است که در سالهای ١٣۵٧-١۴٠١ در ایران و در دورههای مختلف درگیر انقلابها شدهاند، در خیابان اعتراض کردهاند، به زندان افتاده یا تبعید شدهاند. زندگی این مادران یادآور شخصیت مشهوری است در نمایشنامهی مادر، نوشتهی برتولت برشت.
نگاهی به زندگی لیلا بدرخان، رقصندهی توانای کُرد که در سالهای آخر دورهی عثمانی در استانبول به دنیا آمد، در اروپا تعلیم گرفت و در اپراخانههای مهم اروپا و آمریکا نمایش داد، اما دستگاههای حکومت ترکیه کوشیدند مانع شهرت او شوند.
در بیش از سه ماهی که از شروع اعتراضهای سراسری علیه حکومت جمهوری اسلامی گذشته، کارهای هنری بسیاری در نمایش این اعتراضها تولید شده. این گزارش مجموعهای از نمونههای تصویری این آثار است.
برای آگاهی از دیدگاه کودکان و روایتهایشان از اعتراضات سراسری در ایران به سراغ نقاشیها و نامههای شماری از آنها رفتهام و با بعضی از مادران و معلمهای کودکان خردسال مصاحبه کردهام.
شیخا ریمیتی خوانندهی اهل الجزایر است که با ترانههایش به جنگ تابوهای جامعه رفته است. مشکلات زنان و محدودیتها و رنجهای آنان از جمله مضامین ترانههای اوست که دولت اسلامگرای الجزایر آن را برنتافت و او در سال ۱۹۷۸ ناچار به ترک وطن شد. اما حال در قلب شهر پاریس میدانی به نام اوست.
شعار «ژن، ژیان، ئازادی» نخستین بار در سال ۱۹۸۷ توسط جنبش آزادیبخشِ زنان کردستانِ ترکیه سر داده شد. بعدها مادران شنبه که در نتیجهی ناپدیدشدن قهری فرزندانشان در استانبول تحصن میکردند این شعار اعتراضی را تکرار کردند.