در بازار نساجی داراجانی در استون تاون که ناحیه‌ای تاریخی در شهر زنگبار (پایتخت زنگبار) است، زنان در میان ده‌ها دستفروشی که کانگا می‌فروشند، راه می‌روند و خرید می‌کنند. کانگا لباسی آفریقایی است که رنگ‌های متنوعی در آن به کار می‌رود و بر اساس الگوهای مختلفی از سنتی گرفته تا امروزی و مُد سال بافته می‌شود.
در تابستان ۱۸۴۶، هنری دیوید ثورو، نویسنده‌ی آمریکایی، پس از آن‌که از پرداختن مالیات سرانه به مأمور محلی سر باز زد، شبی را در زندانی در ماساچوست، گذراند. ثورو بعدها با بحث درباره‌ی آن نافرمانیِ جزئی در مقاله‌ای با عنوان «در باب وظیفه‌ی نافرمانی مدنی» (چاپ سال ۱۸۴۹)، به آن شهرتی جهانی بخشید. او در آن مقاله شرح می‌دهد که نمی‌خواسته است از دولت فدرالی حمایت کند که به بی‌عدالتی تداوم می‌بخشد.
عشق آتشین به ندرت ممکن است که دوام پیدا کند و معمولاً، به مرور زمان، جای خود را به مهرورزیِ مصلحت‌اندیشانه می‌دهد و شور و شدت آن به تدریج فروکش خواهد کرد. به همین دلیل، اغلب انتظار نداریم که احساسات عاشقانه‌ی آدم‌ها یک عمر دوام بیاورد. اما برخی از عشاق تا پایان عمرشان عاشق یکدیگر می‌مانند. دلیل ماندگاری عشق آن‌ها چیست؟
آیا کسی می‌تواند بی آن که خود شرور باشد، به اعمال شرورانه دست بزند؟ این سؤال بغرنجی است که هانا آرنت، فیلسوف و نظریه‌پرداز سیاسی آلمانی، در سال ۱۹۶۱ به آن پرداخته است، او در آن زمان مشغول تهیه‌ی گزارشی درباره‌ی محاکمه‌ی آدولف آیشمن، مسئول هماهنگی برای انتقال دادن میلیون‌ها یهودی به اردوگاه‌های مرگ و متهم به همدستی در جنایات نازی‌ها، برای مجله‌ی «نیویورکر» بود.
مداخله‌ی خارجی شاید در قرن‌های گذشته یکی از معمول‌ترین و آسان‌ترین راه‌های جابه‌جا کردن حکومت‌ها بوده است، اما در دوران جدید چطور؟ مداخلات قدرت‌های بزرگ برای براندازی حکومت‌ها، که به تغییر رژیم (Regime change) معروف شده، چقدر نتیجه داده است؟ آیا منجر به اصلاح وضع شده یا در نهایت اوضاع را بدتر کرده است؟ آیا نتیجه‌ی کار به هزینه‌های سیاسی آن می‌ارزیده است؟ با مروری بر تاریخچه‌ی تغییر رژیم‌ها به سادگی می‌توان به پاسخ این پرسش‌ها دست یافت.
مسلط شدن شبکه‌های خبری بر زندگی روزانه‌ی ما، و فراگیر شدن شبکه‌های اجتماعی و وابستگی روزافزون ما به آن‌ها، به گرفتار شدن بسیاری از ما در «حباب‌های شناختی» و «اتاق‌های پژواک» منجر شده است. این حباب‌ها و اتاق‌ها چه ویژگی‌ها و چه تفاوت‌هایی دارند؟ چه تأثیراث زیان‌باری بر ما می‌گذارند؟ و چگونه می‌شود از آن‌ها بیرون آمد؟
غیث عبدالاحد، روزنامه‌نگار نشریه‌ی «گاردین»، زمانی که برای تهیه‌ی گزارش از مناطق جنگی در خاورمیانه به سر می‌برد، و دو بار نیز دستگیر شده بود، نقاشی‌های آب‌رنگی از آن مناطق کشیده بود. این نقاشی‌ها توانست به او کمک کند تا بر آسیب‌های روانیِ ناشی از حضورش در مناطق جنگی چیره شود.
ونزوئلا ذخایر نفتی سرشاری دارد که تا مدتی برای مردم این کشور رفاه فراوانی به ارمغان آورده بود. با این حال، وضعیت کنونی کشور به شدت وخیم است و عمده‌ی جمعیت آن به فقر گسترده و کمبود شدید مواد خوراکی و دارویی دچار شده است. دولت‌های اقتدارگرای چاوز و مادورو، با بی‌کفایتی و استبداد سیاسی خود، چه بر سر این مملکت و مردم آن آورده‌اند؟