بسیاری از کشورهایی که رأی ممتنع دادند، از جمله کشورهایی هستند که قبلاً برای این نوع تصمیم‌ها رأی منفی می‌دادند. این واقعیت که حتی این دسته از کشورها رأی ممتنع داده‌اند نشان می‌دهد که این بار وجدان سیاستمداران و دیپلمات‌های این کشورها بر اثر وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران، به‌ویژه قتل و شکنجه‌ی کودکان و زنان، تکان خورده است و حاضر به حمایت از جمهوری اسلامی ایران نیستند.
۱۲ سال پیش، وقتی دلارام علی، پس از شرکت در تجمع زنان برای اعتراض به قوانین تبعیض‌آمیز به دو سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شد، چنین حکمی سنگین و طولانی به نظر می‌آمد. حالا اما حکم‌های زندان اغلب چند دهه‌ای است...
نتیجه‌ی پژوهشی تازه نشان داد که زنانی که درباره‌ی موضوعات فن‌آوری، ریاضیات و مهندسی ویدئو تولید می‌کنند، با حجم بیشتری از نظراتی روبرویند که یا بی‌ربط به ویدئو است یا جنسی و جنسیت‌زده. پژوهش‌های دیگر نیز همه تأییدی است از خشونت گسترده علیه زنان در فضای مجازی.
کمتر کسی خبر دارد که تلفن‌های هوشمندی که اغلب ما یکی از آن‌ها را داریم، تا حدی حاصل رنج کودکان کار است، کودکانی که در ازای پول بسیار ناچیزی در معادن جنوب کنگو به استخراج کبالت مشغول اند، و از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود محروم مانده‌اند.
تخمین زده می‌شود که از سال 2001 بیش از 17000 نفر در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های سوریه جان خود را از دست داده‌اند. کسانی که نجات یافته‌اند، مجبور بوده‌اند برای زنده‌ماندن به اقداماتی غیرقابل‌تصور دست بزنند. این روایت برگرفته از نقل قول‌هایی از بازداشت‌شدگان سابق در اوایل سال 2016 است.