پس از گذشت بیش از پنجاه سال از مبارزات فمینیستی برای آزاد کردن زنان از خانه، چه بر سر پیوند میان زنان، خانه و خانهداری آمد؟ حالا که زنان بهمراتب بیش از دهههای پیشین وارد بازار کار شدهاند، آیا دولتها و جوامع فکری به حال تقسیم وظایف خانگی کردهاند؟ در روزگاری که بهرسمیت شناخته شدن زنان مشروط به فعالیت اقتصادیشان شده است، موقعیت زنان خانهدار چگونه است؟
صدای دریافت پیام از تلفن همراهام و ایمیلی که خبر میدهد نمایشگاه انفرادی دوست دختر سابق مردی که به من تجاوز کرد در گالریای برگزار میشود که من برای نمایش کارم در آن اقدام کرده بودم. ــ سؤال: به چه دنیای هنریای تعلق دارید؟ ــ جواب: به همین بالایی.
اشتیاق بیدر گینزبرگ در دفاع از حقوق برابر برای زنان، از تجربهی زندگی خودش ریشه میگرفت. وقتی دانشگاه هاروارد بالأخره درهای دانشکدهی حقوق را به روی زنان هم باز کرد، بیدر گینزبرگ یکی از اولین زنانی بود که وارد دانشکدهی حقوق هاروارد شد. در دانشگاه همکلاسیهای مرد، او و هشت زن دیگر دانشجوی حقوق را مسخره کرده و دستکم میگرفتند. بعد از فارغالتحصیلی، هیچ شرکت حقوقی حاضر به استخدام این زن کوچکاندام و جوان نبود؛ با اینکه او شاگرد اول کلاس خود شده بود.
زنان در ترکیه در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه آزادیهای فردی و اجتماعی بیشتری دارند، این امر را معمولاً نتیجهی دوران کمال آتاتورک میپندارند. اما سابقهی جنبش زنان ترکیه به دوران پیش از آتاتورک و اعلام جمهوری برمیگردد. این گزارش از مهدی شبانی در استانبول، دربارهی تاریخچهی جنبشهای فمینیستی در ترکیه است.
پاسخ این پرسش راز سربستهای نیست؛ برای توضیح آن لازم نیست عقدههای پیچیدهی روانی-اجتماعی را بررسی کنیم. برای متجاوزان، تجاوز آسان است. و باید جلوی آنها را بگیریم.
روشنفکر لبنانی، جبران خلیل جبران، درست میگفت که «آنانی که با جوهر مینویسند شبیه به آنهایی نیستند که با خون دل مینویسند.» و نویسندگان فمینیست عرب بهترین مصداق این گفتهاند.