تب‌های اولیه

گذار به دوران نوین در ایران دوره‌ی قاجار

عباس امانت

در این گفتار عباس امانت، استاد کرسی ویلیام سامنر در بخش تاریخ دانشگاه ییل، میکوشد تا با پرداختن به برخی از نشیب و فرازهای نهادی در ایران طی ۱۲۵ سال (از آغاز سلسله‌ی قاجار در سال ۱۷۸۵ میلادی تا پایان دوران مشروطه و آغاز عصر پهلوی در سال ۱۹۲۱) نشان دهد که تصورات رایج در باره‌ی کاستی و زوال سیاسی ایران، تنها تعبیر کامل و موجه برای شناخت دوره‌ی قاجار نیست.

نوشتن به مثابه‌ی مقاومت در نوشته‌های زنان قاجار

سفانه محقق نیشابوری در گفتگو با فرناز سیفی

سفانه محقق نیشابوری مدرس مطالعات زنان و فرهنگ‌های اسلامی در دانشگاه کلگری، و پژوهشگر دوره‌ی دکترای ادبیات تطبیقی در دانشگاه آلبرتا کانادا است. او پژوهش دکترای خود را با تمرکز بر پنج سفرنامه‌ی باقی‌مانده از زنان دوران قاجار انجام داده است. با محقق نیشابوری درباره‌ی چگونگی مقاومت‌های روزمره‌ی زنان قاجار، تفاوت‌های خاطره‌نویسی و شیوه‌های انتقاد آن‌ها با مردان هم‌دوره‌ی خود و تأثیر خرده‌مقاومت‌های این زنان گفتگو کردیم.

از طهران تا عکا: بابیان و بهائیان در اسناد دوران قاجار

عباس امانت، فریدون وهمن

این کتاب شامل بخشی از تاریخ دوران اولیّه‌ی نهضت بابی و بهائی بر اساس بیش از هفتاد سند دولتیِ دوران قاجاریه است که بخش بزرگی از آن برای نخستین بار انتشار می‌یابد. اسناد این کتاب نیم قرن تاریخ پرنشیب و فراز این نهضت را از زمان مهاجرت ناخواسته‌ی گروهی از بابیان به بغداد در سال ۱۸۵۳ تا تبعید نهایی آنان به عکا در فلسطین در سال ۱۸۶۹ در بر دارد.

ایرانِ قرن نوزدهم

موژان مؤمن

ایران در آغاز قرن هفدهم یکی از کشورهای پر قدرت سیاسی جهان بود، اما در کمتر از 200 سال و در قرن نوزده تبدیل بهجامعه‌ای رو به زوال شد.

گفتگو با نگار جوادی درباره‌ی رمان «گمگشته»

منصوره شجاعی

نگار جوادی نویسنده‌ی ایرانی-فرانسوی اولین رمان خود را در سال ۲۰۱۶ به زبان فرانسه منتشر کرد. این کتاب در سال ۲۰۱۹ برنده‌ی جایزه‌ی «آلبرتین» شد. این رمان، چندین جایزه‌ی ادبی فرانسه را نیز به خود اختصاص داد. «دزاورینتال» تا کنون به دوازده زبان ترجمه شده است الّا زبان فارسی!

خشونت مشفقانه یا تأدیب النسوان

منصوره شجاعی

تا سال‌های سال،‌ در میان اهل و نااهل از متن مغشوشی به نام «تأدیب النسوان» سخن می‌رفت اما نام نویسنده‌ی آن برهیچ‌کس روشن نبود. گاه گفته می‌شد که نویسنده، آخوندی است حجره‌نشین و گاه سخن از یکی دو شازده‌ی قجر بود و گاه به علت لحن طنزآمیز (در واقع، هجوآمیز) آن را به عبید زاکانی نسبت می‌دادند. سرانجام ...