در چند ماه اخیر شاهد موجی از دستگیریهای فعالان مدنی در ایران بودهایم. حدود یک ماه از دستگیری تعدادی از فعالان حقوق زنان، هدی عمید، نجمه واحدی و رضوانه محمدی میگذرد. چند روز قبل مریم آزاد نیز دستگیر شد. در این مدت فعالان مدنی تلاش کردند تا در مورد وضعیت نامشخص آنها، دسترسی نداشتن آنها به دادرسی عادلانه، طی نشدن روند حقوقی در مورد آنها از لحظهی دستگیری و غیرقانونی بودن نگهداری آنها در زندان اطلاعرسانی و نسبت به این رفتار اعتراض کنند.
انقلاب کمونیستی روسیه و روی کار آمدن دولت اتحاد جماهیر شوروی با وعدههای بسیاری برای بهبود بخشیدن به وضعیت زنان و حل کردن مشکلات آنان همراه بود. اما این وعدهها عملاً تحقق پیدا نکرد. رژیم بلشویکی ساختار سنتی خانواده را حفظ کرد، و پدرسالاری و مردسالاری ادامه یافت. اخیراً، یک تحقیق مفصل تاریخی به مستندسازی و آسیبشناسی این وضعیت پرداخته است.
یکی از تأثیرگذارترین متفکران جهان در آستانهی ۸۹ سالگیاش همچنان سرزنده و پرکار است: یورگن هابرماس، فیلسوف آلمانی، در گفتوگو با نشریهی اسپانیایی «ال پائیس»، نظرت خود را در مورد حادترین مسائل زمانهی ما، از جمله ملیگرایی، مهاجرت، اینترنت، و اتحادیهی اروپا بیان میکند.
میلیونها نفر از اهالی روسیه و اروپای شرقی به این باور رسیدهاند که در دوران حکومت کمونیستی زندگیشان بهتر از امروز بوده، اما مناقشه بر سر حافظهی جمعی و خاطرات مردم از کمونیسمِ قرن بیستمی ادامه دارد. دو ارتش ایدئولوژیک در دو سوی شکاف عمیقی در مقابل یکدیگر قرار گرفتهاند: «جنگ سرد» ۳۰ سال پیش به پایان رسید، اما تلاش برای تعریف حقیقت «تاریخ کمونیسم» در آمریکا و اروپا ادامه دارد.
مطالعهی خشونت علیه زنان در دههی ۱۹۶۰ با پیشگامی من و همکارانم شروع شد. تحقیقات من در مورد زنانی بود که در آمریکای شمالی و اروپا زندگی میکردند و از نظر روانی در حال درمان بوده و بستری شده بودند؛ آنها قربانیان تجاوز، آزار جنسی، زنای با محارم، خشونتهای مستمر شریک زندگی، هرزهنگاری، و روسپیگری بودند.
راههای متعددی برای توضیح علت محبوبیت اردوغان در بین مردم ترکیه وجود دارد. از شکوفایی اقتصادی کشور در دوران او گرفته تا احساس قربانی بودن خودش و طرفداران سنتیاش. اما چهرهی کاریزماتیک و حتی قهرمانگون او نیز در به قدرت رسیدنش به عنوان رئیس جمهور ترکیه نقش دارد: اردوغان خود را حامی ستمدیدگان در برابر ستمگران معرفی میکند.