رواج استفاده از عنوان «اسلامی» برای توصیف تمام آفریده‌های هنری در «دنیای اسلام» به سوءتفاهم‌های زیادی دامن زده است. تابلوهای اندی وارهول «نمونه‌ای از هنر مسیحی» نیستند و کسی نقاشی‌های مارک روتکو را «نمادی از مدرنیسم یهودی» نمی‌داند؛ پس چرا آثار هنرمندان ایرانی، عرب، و ترک را «هنر اسلامی» به شمار می‌آوریم؟

به عقیده‌ی بسیاری از نواندیشان دینی، مشکل تروریسم، افراطی‌گری، و بنیادگرایی اسلامی تنها در صورت اصلاح اسلام و لیبرالی‌تر شدن این دین حل خواهد شد. با این حال، یک اسلام‌شناس آکادمیک انتقادات مهمی به این نگرش دارد و آن را راه حل مؤثری نمی‌داند.