شاید به نظر برسد که در کشوری مانند ایران که هرگز به معنای دقیق کلمه نظمی سکولار بر آن حاکم نبوده، پساسکولاریسم آموزه‌ای برای وضع موجود ندارد. با وجود این، نظری عمیق‌تر به خاستگاه‌های سکولاریسم، چالش‌های برآمده از آن و راه‌حل‌هایی که پساسکولاریسم برای رویارویی با این چالش‌ها ارائه می‌کند، نشان می‌دهد که دغدغه‌های پساسکولاریسم با وضعیت کنونی و، به‌ویژه آینده‌ی ایران، چندان هم نامرتبط نیست.
«چرا قبلاً، مثلاً در سال ۱۵۰۰، اعتقاد نداشتن به خدا در جوامع غربی تقریباً ناممکن بود در حالی که در سال ۲۰۰۰ برای بسیاری از ما نه تنها امری آسان بلکه حتی اجتناب‌ناپذیر است؟» این پرسش که از سوی چارلز تیلور مطرح شده بود این روزها در بین مورخان باب شده است. ایتن شاگان در کتاب جدیدش به پرسش مشهور تیلور پاسخی قانع‌کننده می‌دهد.
انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا، یکی از قدیمی‌ترین و قوی‌ترین دموکراسی‌ها در دنیا، موجی از نگرانی و سوءظن نسبت به ماهیت و موفقیت «دموکراسی» برانگیخته است. چارلز تیلور، فیلسوف برجسته‌ی کانادایی، می‌گوید که باید به جای طرد دموکراسی، در جهت بازسازی و تقویت آن بکوشیم.