رئیس جمهور جدید آمریکا، برای منع ورود اتباع هفت کشور، با واکنش‌های منفی بسیاری از روشنفکران و نویسندگان مواجه شد. بهیه نخجوانی، نویسنده‌ی ایرانی‌تباری که تجربه‌ی طولانی تبعید و مهاجرت را دارد، از ضرورت همدلی بین همه‌ی انسان‌ها و حذف مرزبندی بین «خودی‌ها» و «غیرخودی‌ها» می‌گوید.
تنها در ظرف یک هفته، گروهی ازهنرمندان پيشتاز دست به دست هم دادند تا در همکاری با کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان یک ترانه بسازند. ترانه‌ای که نشان‌دهنده‌ی خطراتی است که پناهجویان و مهاجران در رفتن و گذشتن از یمن با آنها روبرو می‌شوند.
مطبوعات آمریکا در برخورد با موسولینی و هیتلر مرتکب اشتباه شدند. موسولینی به سوژه‌ی محبوب و مفرح آنها تبدیل شده بود و خطرات به قدرت رسیدن هیتلر را هم دست کم می‌گرفتند. روزنامه‌نگاران آمریکایی بسیار دیر به اشتباه ناگوار خود درباره‌ی «عادی» جلوه دادنِ این دو رهبر فاشیست پی بردند.
اقلیت‌ها در ایران به طور روزمره سرکوب و تحقیر می‌شوند. بهائی‌ها را از تحصیل محروم می‌کنند، مغازه‌های‌شان را می‌بندند، به زندان می‌اندازند و گاه هدف گلوله و ضربات چاقو قرار می‌دهند. افغانستانی‌هایی که از ظاهرشان قابل تشخیص اند، هرگز خودی پنداشته نمی‌شوند. سنی‌ها حق داشتن مسجد در تهران را ندارند. یهودی‌ها و ارمنی‌ها مجبور به رعایت خیلی از محدودیت‌های مسلمانان اند. این تبعیض‌ها فقط از جانب حکومت نیست. جامعه هم یا در آنها شریک است، یا در قبال‌شان سکوت می‌کند.
مادر مریض است. مادر غم دارد، غم دوری. یک سال و دوسال نیست. غمِ ده ساله است. نه این که وقتی زندان بودی، غم نداشت. خودش می‌گوید آن وقت‌ها اقلاً می‌دانستم که بچه‌ام را ماهی یک بار می‌بینم. حالا چه؟ تو آن سر دنیا، و من مانده‌ام این‌جا.
روایتی که در ادامه می‌خوانید تابستان گذشته در نیویورک تایمز منتشر شده است. این گزارش حاصل ۱۸ ماه کار تحقیقی است، و ماجرای فاجعه‌ای را بازگو می‌کند که «دنیای عرب»، این دنیای ازهم‌گسیخته، از زمان حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ متحمل شده است، حمله‌ای که به ظهور داعش یا ...
تغییرات اقلیمی ناشی از افزایش انتشار گازهای گل‌‌خانه‌ای و گرمایش زمین اثرات مخربی در پی داشته‌اند. با این حال، اثرات مخرب این تغییرات در منطقه‌ی قطب شمال بسیار عمیق‌تر و نگران‌کننده‌تر بوده است. مجله‌ی «نشنال جئوگرافیک» در گزارش مشروحی عواقب این پدیده را توضیح می‌دهد.
رئیس جمهورها اصولاً دوست دارند اسم‌شان را روی هرچیز و هرجایی بگذارند. شاید به همین خاطر بود که تئودور روزولت، رئیس جمهور آمریکا، نمی‌توانست بفهمد چرا ویلیام کنت نمی‌خواهد نام‌اش را روی ده‌ها هکتار زمین و جنگلی بگذارد که خودش به دولت بخشیده بود.
متفکران «عصر روشنگری» در اروپا تأثیر سرنوشت‌سازی بر شکل‌گیری جامعه‌ی مدنی مدرن در غرب و در سراسر دنیا گذاشتند. در میان این متفکران، ژان-ژاک روسو تأملات خلاقانه‌تری بر ارتباط تمدن غربی با جهان اسلام داشت، و رویکرد روادارانه‌تر و دقیق‌تری در فهم آموزه‌های اسلامی در پیش گرفت.
یک عکاس لبنانی‌تبار آمریکایی برای پوشش خبری و تصویری از بحران پناهجویان سوری به زادگاه خود، بیروت، بر می‌گردد و همزمان خاطرات دوران کودکی خود را مرور می‌کند.
روایتی که در ادامه می‌خوانید تابستان گذشته در نیویورک تایمز منتشر شده است. این گزارش حاصل ۱۸ ماه کار تحقیقی است، و ماجرای فاجعه‌ای را بازگو می‌کند که «دنیای عرب»، این دنیای ازهم‌گسیخته، از زمان حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ متحمل شده است، حمله‌ای که به ظهور داعش یا ...
در این گفت‌وگو مریم فقیه ایمانی، فرزند یکی از روحانیون عالی‌رتبه‌ی شیعه که از سوی بنیاد رهبری نروژ به عنوان یکی از ده مدیر موفق این کشور در سال 2016 معرفی شد، با اشاره به سفر اخیر خود به فلسطین و اسرائیل از راه‌های گسترش رواداری و ایجاد صلح در خاورمیانه سخن می‌گوید.
رهبران اتحاد جماهیر شوروی، به ویژه استالین، علاقه‌ی شدیدی به بهره‌برداری از علوم برای دست‌یابی به پیشرفت اجتماعی و اقتصادی در کمترین زمان ممکن داشتند. با این حال، اقدامات ایدئولوژیک و تصمیمات متعصبانه‌ی آنان در این زمینه به زیان دانشمندان و بنابراین به زیان مردم بود.
دستور رئیس جمهور جدید آمریکا مبنی بر ممنوعیت سفر شهروندان ایران و شش کشور عمدتاً مسلمان دیگر به آمریکا، زندگی هزاران نفر را تحت تأثیر قرار داده است. روجا فضائلی ایرانی - ایرلندی، و جول هنیسک، همسر آمریکایی او، این دستور را در تقابل با ارزش‌های آمریکا می‌دانند که بر حفظ کثرت و گوناگونی در عین اتحاد و یگانگی تأکید دارند.
دست‌ام را دور گردن مادرم حلقه می‌کنم، آن گردن افراشته‌ی دیروز که این روزها خمیده شده. می‌گویم: «فرق می‌گذاشتی.» می‌گوید: «نمی‌گذاشتم.» اصرار می‌کنم: «می‌گذاشتی!» به تلخی می‌خندد و می‌گوید: «به من نیاموخته بودند، مادر. تو به بچه‌هایت یاد بده ...»
یکی از نسخه‌های خطی موجود در «کتاب‌خانه‌ی بریتانیا» کتاب مصوری است که «افسانه‌ی شگفت‌انگیز سلیمان و سیمرغ» را روایت می‌کند. نسخه‌ی خطی دیگری موسوم به «قصه‌ی قضا و قدر» نیز به شرح همین داستان اختصاص دارد. هردو کتاب به زبان فارسی نوشته شده‌اند. ماجرای سلیمان و سیمرغ چیست؟
روایتی که در ادامه می‌خوانید تابستان گذشته در نیویورک تایمز منتشر شده است. این گزارش حاصل ۱۸ ماه کار تحقیقی است، و ماجرای فاجعه‌ای را بازگو می‌کند که «دنیای عرب»، این دنیای ازهم‌گسیخته، از زمان حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ متحمل شده است، حمله‌ای که به ظهور داعش یا ...
استانبول سال‌ها به عنوان یک شهر نمونه و نماد ارزش‌های دموکراسی، به ویژه همزیستی و رواداری، معرفی شده است. با این حال، تحولات سال‌های اخیر در ترکیه این تصویر را به شدت کم‌رنگ کرده است. بورهان سونمز، نویسنده‌ی ترک، در رمان «استانبول استانبول» بر این تحولاتِ هشداردهنده تأمل می‌کند.
از «ماجرای دریفوس» چه می‌دانید؟ «ذهنیت دیدبان» چه تفاوتی با «ذهنیت سرباز» دارد؟ «استدلال انگیزه‌دار» چیست؟ عامل اصلی ارزیابی سنجیده، هوش است یا احساسات؟
این کتاب حاوی ۵۰ نامه به قلم زندانیان سیاسی و عقیدتی است که طی چهل سال گذشته در زندان‌های جمهوری اسلامی نگاشته شده است. این مجموعه درکی تازه از ماهیت قدرت و تصویری منحصربه‌فرد از شیوه‌ی زندان‌بانی در ایران ارائه می‌دهد.
آنه فرانک، دختر نوجوان آلمانی، در دوران جنگ جهانی دوم و در جریان کشتار انبوه یهودیان جان باخت، اما انتشار خاطرات او انبوهی از مردم را در سراسر دنیا تکان داد. با وجود این، امروزه بسیاری از مردم چشم خود را به روی سرنوشت مشابه کودکان جنگ‌زده در سوریه بسته‌اند.
گری تابِز حملات خود به مصرف بیش از اندازه‌ی شکر و رواج رژیم‌های غذایی بدون چربی را از سر گرفته است. او الگوی «کمتر بخور/ بیشتر تحرک داشته باش» را رد می‌کند. به عقیده‌ی او، صاحبان صنایع غذایی بزرگ با این الگو ما را متقاعد می‌کنند که اگر هرروز هم غذای آشغال بخوریم می‌توانیم سالم بمانیم.
به عقیده‌ی بسیاری از نواندیشان دینی، مشکل تروریسم، افراطی‌گری، و بنیادگرایی اسلامی تنها در صورت اصلاح اسلام و لیبرالی‌تر شدن این دین حل خواهد شد. با این حال، یک اسلام‌شناس آکادمیک انتقادات مهمی به این نگرش دارد و آن را راه حل مؤثری نمی‌داند.
هولوکاست، یا قتل عام یهودیان در جنگ جهانی دوم، یکی از بدترین فجایع تاریخ است. این جنایت اما صرفاً نتیجه‌ی وحشی‌گری عده‌ای از مقامات سیاسی و نظامیِ بلندپایه نبود. انبوهی از افراد عادی هم در این نسل‌کشی دست داشتند. این مقاله به مناسبت «روز جهانی یادبود هولوکاست» (۲۷ ژانویه) منتشر می‌شود.