جرثقیل راه حرکت ماشین‌ها به جنوب میدان هفتم‌تیر را بسته است و اتوبوس‌ها از جاهای مختلف دانش‌آموز و دانشجو در میدان خالی می‌کنند. از شمال میدان دسته‌های چند ده نفری پشت وانت‌هایی که به بلندگو مجهز شده‌اند به سمت جنوب در حال حرکت‌اند. صبح روز ۱۳ آبان است و میدان هفتم‌تیر اصلاً مثل روزهای دیگر نیست.
محله‌ی امامزاده یحیی روزگاری محل گذر اعیان و اشراف تهران بوده است. روزگاری میرزا عبدالله فراهانی پدر موسیقی ردیفی ایران در این محل کلاس درسی داشت و گوشه‌های ردیف را با سه‌تار به شاگردانش درس می‌داد.
راهی که از خیابان مریضخانه (امام خمینی فعلی) تا باغ جناب امین‌السلطان (سفارت فعلی روسیه) کشیده بودند بعدها به احترام احمد قوام خیابان قوام‌السلطنه نامیده شد و بعدتر تا کنون به ضدیت با قوام به سی تیر تغییر نام پیدا کرد. سی تیر یکی از دیدنی‌ترین خیابان‌های تهران است. ابتدای خیابان موزه‌ی ایران باستان است با معماری ملهم از طاق کسری. همیشه دیدنی و پر بازدید.
هر کدام از خیابان‌های تهران پر از مردمی است که از گوشه و کنار ایران، از شهرهای کوچک آمده‌اند بساطی پهن کرده‌اند و مشغول کسب و کارند. می‌توان اسم شهرهای کوچک زیادی را از دست‌فروش‌های تهران و مهاجرانی که در گوشه و کنارش کار می‌کنند یاد گرفت.
تا چند سال پیش تقریباً در همه محله‌ها یک کتاب‌فروشی کوچک پیدا می‌شد. تعدادی کتاب مخصوص نوجوانان مثل آثار ژول ورن، تعدادی رمان داغ عاشقانه، تعدادی کتاب حل‌المسائل و محدوده‌ای کم‌تنوع از اقسام دفتر مشق و لوازم‌التحریر کل موجودی آن کتاب‌فروشی‌ها را تشکیل می‌داد. اما تعدادشان روزبه‌روز کمتر و کمتر شد.
اگر از سمت غرب و در خیابان کریم‌خان به سمت بوستان هنرمندان بروی، یعنی از بهترین سمت، نخست از خیابان حافظ می‌گذری و اسم او پیش از هر چیز خاطرت را معطر می‌کند. حافظ بهترین دروازه‌ی نزدیک شدن به سرای هنر است.
منزل مسکونی نیما یوشیج بین سال‌های 1327 و 1328 توسط خود او ساخته شد و تا آخر عمر به جز زمانی که به یوش می‌رفت در این خانه زندگی می‌کرد. تعداد زیادی از نویسندگان، روشنفکران و بزرگان شعر آن سال‌ها نیما را در همین خانه ملاقات کرده‌اند. این خانه هنوز هم با سقف شیروانیِ معمول همان سال‌ها و ستون‌های آبی‌رنگ، در میان آپارتمان‌های محله مثل وصله‌ای ناسازگار، روند ویرانی‌اش را طی می‌کند.
خیابان کوشک در تهران، با نام جدید شهید تقوی، کمی پایین‌تر از دروازه دولت، خیابان سعدی را به خیابان فردوسی وصل می‌کند. چند خانه در این خیابان هست که می‌تواند گردشگران را به خود جذب کند: خانه‌ی صادق هدایت، عمارت شقاقی، و خانه‌ی هوشنگ ابتهاج با درخت ارغوان معروفش.