آیا خوشبختی احساسی کاملاً ذهنی است یا می‌توان آن را به طریقی سنجید؟ آیا می‌توان خوشبخت بود و از خوشبختی خود خبر نداشت؟ آیا تنها در صورتی می‌توان خوشبخت بود که از خوشبختی خود بی‌خبر باشیم؟ آیا ممکن است کسی کاملاً بدبخت باشد و با این همه خود را خوشبخت بپندارد؟ اینها پرسش‌هایی است که نویسنده در صنعت خوشبختی می‌کوشد به آنها پاسخ دهد.
جمعیت، موقعیت جغرافیایی، تولید ناخالص داخلی، ایدئولوژی، میزبانی المپیک و اعطای تابعیت به ورزشکاران خارجی چه تأثیری بر عملکرد کشورها در بازی‌های المپیک دارد؟ از سیاست‌های چهارگانه‌ی لازم برای کامیابی در المپیک چه می‌دانیم؟ معیارهای کیفی و کمّی ارزیابی موفقیت در المپیک چیست؟
هیاهو و شادی، ورزش و تبلیغات تجاری، سیاست و ایدئولوژی؛ چه چیزهایی در پس نمایش پرشور المپیک است؟ خاستگاهش چیست و آینده‌اش به کجا می‌انجامد؟ رانسیمن نشان می‌دهد که چگونه گلدبلات در بازی‌ها، تاریخ جهانی المپیک، گوشه‌های نهان در سایه تبلیغات المپیک را به میدان می‌آورد و به ما می‌نمایاند.
چگونه لذت‌جوترین فرهنگ مصرفی دنیا، یکی از مذهبی‌ترین فرهنگ‌های جهان نیز هست؟ چرا عقلانیت دیوان‌سالارِ نظام سرمایه‌داری، ایمان به خدا را در صنعتی‌ترین جامعه‌ی دنیا، آمریکا، از بین نبرده است؟ کریس لِمَن، از سردبیران نشریه‌ی بوک‌فُروم، در پول‌پرستی به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد.
آیا برای بنا کردن جامعه‌ای «مطلوب» و عدالت‌محور، باور به کرامت انسانی کافی است؟ جایگاه عشق و همدلی در سیاست‌های لیبرال جامعه امروز کجاست؟ چه رابطه‌ای میان عشق، عواطف و سیاست وجود دارد؟ نوسبام، فیلسوف آمریکایی، به این پرسش‌ها می‌پردازد.
دغدغه‌ی اصلی در کتابِ پیکتی بحران در سرمایه‌داری جهانی و همچنین منطقه‌ی یورو است. نیک کهن ضمن بررسی نظراتِ مؤلف کتاب راه حلِ ظاهراً ساده‌‌ی پیکتی را برای فرار از این بحران مطرح می‌کند.
دادوستد ذخایر اقتصادی ملت‌ها، مانند نفت و گاز و کانی‌های گران‌بها، چه نسبتی با اخلاق و عدالت دارد؟ در خرید و فروش این ذخایر چه ملاحظاتی را باید مد نظر قرار داد؟ چگونه می‌توان با رعایت این ملاحظات، از تبدیل ذخایر اقتصادی به ابزار استبداد و بی‌عدالتی جلوگیری کرد؟ لیف ونار در کتاب تازه منتشرشده‌ی خود به دنبال یافتن پاسخ‌هایی برای این پرسش‌های سرنوشت‌ساز است.
در سه دهه‌ی گذشته، دنیای آنلاین به انبار تقریباً بیکران اطلاعات، سرگرمی، پارانویا و تبهکاری تبدیل شده است. اکنون هر کسی از طریق اینترنت به انبوهی از نظرات و تریبونی برای انتشار و پخش نظرات خود دسترسی دارد. چنین محیطی جذاب و هولناک است- آزادی‌های جدید قوانین تازه‌ای را می‌طلبد.