امروزه، نگاهی به رسانه‌‌ها می‌تواند ما را واقعاً از وضع «دموکراسی» مأیوس کند. دموکراسی‌های نوین و نویدبخش در لهستان، مجارستان، و ترکیه دچار نالیبرالیسم و شبه‌اقتدارگرایی شده‌اند، و دموکراسی‌های باسابقه‌ی غربی زیر حملات احزاب پوپولیستی قرار گرفته‌اند. چرا کار به این‌جا رسیده است و راه حل آن چیست؟
«پوپولیسم»، به عنوان یک پدیده‌ی سیاسی و اجتماعی گسترده، چهره‌ی بسیاری از کشورها را دگرگون کرده و زمام آن‌ها را به دست «پوپولیست‌ها» داده است. پوپولیسم چیست و پوپولیست‌ها کیستند؟ یک استاد نامدار علوم سیاسی، در کتابی که اخیراً منتشر کرده، بحث‌های راهگشایی در این باره ارائه می‌دهد؛ ترجمه‌ی کامل این کتاب به شکل مقالات جداگانه در «آسو» منتشر می‌شود.
بررسی دقیق موارد حمله به دستگاه قضایی در آمریکا، بریتانیا، و سایر نقاط جهان نشان می‌دهد که در واقع این حملات متوجه خود «استدلال» است. استدلال قضایی علم نیست و شاخه‌ای از ریاضیات نیز محسوب نمی‌شود. با این حال، با گذر زمان شیوه‌ی استدلال حقوقی به شکلی از استدلال با اصولی مشخص و یک اسلوب احتجاجِ آزموده و مطمئن مبدل شده است.
در دهه‌های گذشته، کشور فیلیپین اغلب گرفتار حکومت‌های غیردموکراتیک و رهبران خودکامه‌ای بوده است که مصیبت‌های بسیاری بر مردم این سرزمین تحمیل کرده‌اند. یک نویسنده‌ی سرشناس فیلیپینی، با مرور تاریخ معاصر این کشور از خلال تجربه‌های شخصی خود، هموطنانش را به پیگیریِ مبارزه برای دستیابی به دموکراسی فرا می‌خواند.
سازوکارهای سیاسی در ژاپن بی‌عیب‌ونقص نیست، اما این کشور بسیار بیشتر از آمریکا، هند، و خیلی از کشورهای اروپایی سیاستی دموکراتیک و لیبرالی دارد. ژاپن به عنوان کشوری عمدتاً متشکل از طبقه‌ی متوسط و در خدمت طبقه‌ی متوسط، از خطر سیاست‌های عوام‌گرا و پوپولیستی که در کشورهای دیگر شدت گرفته‌اند دور مانده است.
نژادپرستی، برده‌داری، و ستم به سیاه‌پوستان در طول تاریخ سرمایه‌داری نقش تعیین‌کننده‌ای داشته است، و امروزه نیز سرآغاز هر مکالمه‌ای درباره‌ی عدالت را شکل می‌دهد.
در جوامع دموکراتیک امروزی، بسیاری از شهروندان وجود و بقای «دموکراسی» را امری مسلم و تضمین‌شده می‌دانند. در این در حالی است که، در سال‌های اخیر، بنیان‌های دموکراسی در بسیاری از کشورها در معرض خطر قرار گرفته‌اند. دهه‌ها پیش از این، توماس مان، نویسنده‌ی تبعیدی آلمانی، در کتاب «پیروزی آینده‌ی دموکراسی» (۱۹۳۸) در این باره به ما هشدار داده، و نکات آموزنده و امیدوارکننده‌ای به ما می‌گوید.
لیبرالیسم آزادی‌های اساسی را برای ما به ارمغان آورده، اما این آزادی‌ها عوارضی هم به همراه دارند: خودخواهی، ازخودبیگانگی، بی‌اعتمادی، قطبی شدن فضای جامعه، و یک جنگ سیاسی دائمی. برای نوسازی و بازسازی جامعه‌ی لیبرالی، باید این عوارض را برطرف کنیم.