محرومیت شهروندان بهائی از تحصیلات دانشگاهی

بخش هفتم/ اقلیت ها

623

بسمه تعالی

شماره ۳۱۲۶- ۸۰

تاریخ ۱۳۸۰/۳/۱۶

حجةالاسلام والمسلمین جناب آقای ابطحی

رییس دفتر محترم رییس جمهور

با سلام

عطف به نامه شماره 1063- 80/م مورخ 80/2/29 منضم به نامه شماره 20/1-1326مورخ 80/2/23دبیر شورای عالی امنیت ملی و نیز نامه شماره 280- 80/م مورخ 2/1/ 80 حاوی پی‌نوشت ریاست محترم جمهوری و منضم به نامه شماره 102/س/ م مورخ 80/1/20 ریاست سازمان سنجش در خصوص ممنوع‌‌التحصیل نمودن دختر دانشجوی بهایی در آموزشکده حضرت رقیه (س) یزد –به استحضار می‌رساند تفصیل موضوع و مبانی قانون تصمیم مزبور طی نامه شماره 2586-79/ م مورخ 79/12/9 قبلاً اعلام شده است که طبعاً مطلب جدیدی قابل ارایه در این خصوص وجود ندارد؛ در نامه سازمان سنجش به مصوبه سال 1376 شورای عالی انقلاب فرهنگی در مورد تعیین مصادیق عناد که از جمله تبلیغ ماتریالیسم و ادیان ساختگی است و موجب عدم صلاحیت داوطلب می‌شود اشاره شده است، دبیرخانه شورای امنیت ملی نیزرهنمود داده که اگر دانشجویی بهایی تعهد بدهد بر عدم اظهار بهایی بودن و عدم تبلیغ می‌تواند به تحصیل ادامه دهد هر چند حکمتی که برای این تصمیم در بند 3 نامه به آن شاره شد، یعنی سوءاستفاده‌ سازمان‌های طرفدار حقوق بشر با اخذ تعهد بر عدم اظهار عقیده باز به جای خود باقی می‌ماند ولی به هر حال راه حلی است که اگر قابل قبول باشد می‌تواند در موارد مشابه نیز اعمال گردد. ولی به نظر می‌رسد شورای عالی انقلاب فرهنگی که ریاست آن با ریاست جمهور است و مصوبات خود را در حکم قانون و لازم الاجرا می‌داند، باید تکلیف مصوبه سال 1363 و 1369 خود را در خصوص فرقه بهایی که نفس احراز بهایی بودن را موجب محرومیت ورود آن‌ها به دانشگاه و در صورت ورود، محرومیت از ادامه تحصیل می‌داند مشخص نماید و به آموزش عالی

وظیفه دشوار نظارت بر اجرای قانون اساسی

624

اعلام کند تا همه جا یکسان عمل نماید. اگر نظر مقامات بر این است که تبلیغ موجب محرومیت است و نه صرف عقیده و معلوم شدن آن، خوب است همان طور که فوقاً بیان شد، اصلاحیه‌ای در مصوبه صورت گیرد و تکلیف روشن شود و گرنه اشکال همچنان باقی است و طبعاً ایراد مجامع حقوقی بشری نیز پابرجاست.

حسین مهرپور

مشاور رییس جمهور و

رییس هیأت پیگیری و نظارت بر اجرای قانون اساسی