روابط ادبی ایران و افغانستان در قرن بیستم
آرمین امید
یکی از نشریاتی که نقشی پررنگ در تحکیم روابط ادبی ایران و افغانستان داشت «ارمغان» بود، نشریهای که از سال ۱۲۹۹ توسط «انجمن ادبی ایران» منتشر میشد و تا انقلاب ۱۳۵۷ به کار خود ادامه داد.
سرزمین ناشناخته
الیف شفق
دورانِ ما دوران دلهره و تشویش است ــ نوعی اضطرابِ وجودی و فرسودگیِ ذهنی در زندگیِ روزمره به چشم میخورد، نوعی سردرگمیِ بیسابقه که هنوز چندان حاضر به اذعان به آن یا قادر به درکش نیستیم.
«دیشب چه خوابی دیدی پاراجانف؟»
فراز فشارکی در گفتوگو با سپهر عاطفی
«دیشب چه خوابی دیدی پاراجانف؟» حاصل سالها گفتوگوی اینترنتیِ فراز فشارکی، فیلمساز ساکن برلین، با خانوادهاش در ایران است. گفتوگوها از اولین روزهایی که او در سال ۲۰۱۲ برای تحصیل در مدرسهی فیلم و تلویزیون برلین وارد آلمان شد، آغاز میشود و تا ۱۰ سال بعد ادامه مییابد.
مهمانان خانهی هاینریش بل: از سولژنیتسین تا هوشنگ گلشیری
هرمز دیّار
خانهی سرسبز و دلگشای هاینریش بل، کنج دنجی است که هم گلشیری، پارسیپور، معروفی، حسینزاده و دیگران را در خود جای داده است هم سولژنیتسین و دورفمن را.
سرانجام زندگی عاشقانِ نوری که از مسکو به شرق میتابید
نسیم خاکسار
نویسندگان این کتاب با صداقتی تحسینبرانگیز دفتری برابر ما گشودهاند تا با چشمی باز به جهان نگاه کنیم و بر این نکتهی مهم پایداری نشان دهیم که هیچ چیزی مقدس نیست.
دین و فلسفه ــ همکار، همدست یا دشمن؟
محمود صباحی
نهادِ دین در جامعه به شدت شکننده عمل میکند: از یکسو، توده را گرد هم میآورد و اجتماعی همبسته را بنیان میگذارد و از سویِ دیگر، با هویتسازیِ جمعی میتواند آتش بیارِ معرکهیِ جنگ و خشونت بشود.
جهان، جهانیسازی و محیط زیست
ناصر کرمی
جهانیسازی برآیند دانش مدرن و محصول نهاییِ انقلاب صنعتی و دویست سال تکاپوی بشر در مسیر رشد و توسعه است. اما بعضی میتوانند بدبینانه بگویند که این مسیر به خوبی طی نشده است و به سمت آرمانشهر (اتوپیا) هم نیست.
خاورمیانه چگونه با گذار سریع از سوختهای فسیلی کنار خواهد آمد؟
برزو دراگاهی
بسیاری پیشبینی کردهاند که حذف تدریجیِ مصرف سوختهای فسیلی به منظور کاهش اثرات تغییرات اقلیمی، اهمیت اقتصادی و استراتژیک خاورمیانه را کاهش خواهد داد. آنچه غیرمنتظره است، سرعت این روند است.
آیا امیدواری به اصلاح سازمان ملل واقعبینانه است؟
هانس فون اسپونک، ریچارد فالک
اکنون بیش از هر زمانِ دیگری به سازمان ملل احتیاج داریم اما این بازیگر سیاسی از زمان تأسیساش در سال ۱۹۴۵ هرگز به اندازهی امروز کمتأثیر نبوده است.
جنگ بر سر آرشیو در عربستان: تاریخ ملی یا تاریخ سعودی؟
فرناز سیفی
سیاستِ تاریخسازی دست در دست شرکتهای بزرگ پیمانکاری و ساختوساز، با مدیریت حاکمان آل سعود، به دنبال جا انداختن روایتِ باب میلِ خود از تاریخ عربستان است و چهره و معماریِ شهرهای مهم کشور را هم بر اساس همین روایت تغییر میدهد.
چرا اهدای نوبل ادبیات به هان کانگ مهم است
یونگ این چای
میگویند هان پس از برنده شدن جایزهی نوبل، به پدر نویسندهاش هان سونگوان گفته که به دلیل جنگ در اوکراین و فلسطین نباید برای او جشن و ضیافت برپا کنند.
سیدحسن تقیزاده، از آرمانگرایی تندرو تا محافظهکاری گوشهنشین
پرویز نیکنام
سیدحسن تقیزاده در سال ۱۲۵۷ خورشیدی در تبریز به دنیا آمد. پدرش امام جماعت مسجد بازارچهی تبریز از شاگردان شیخ مرتضی انصاری در حوزه نجف بود که آرزو داشت فرزندش را برای به دست آوردن اجتهاد به نجف بفرستد.
ضیا گوکآلپ و «بنیانهای ترکگرایی در ترکیه»
میثم بادامچی
میتوان ادعا کرد که آتاتورک (و به طور کلی کمالیستها) به بسیاری از توصیههای ضیا در کتاب بنیانهای ترکگرایی پایبند بودهاند.
عکسهای خانوادگی کافکا، سنت و هویت یهودی؛ عشق و نفرت به پدر
امید رضایی
به مناسبت صدمین سال تولد فرانتس کافکا، نویسندهی چک-آلمانی، کتابخانهی عمومی فدرال برلین نمایشگاهی از عکسهای خانوادگی او برگزار کرد. بخشی از ۱۳۰ عکس این نمایشگاه برای اولین بار در معرض دید عموم قرار گرفت.
زوال عقل نه نوعی مرگ بلکه آغازی جدید است
ایزابل ساتن
زوال عقل نام طیفی از بیماریهایی است که بر مغز اثر میگذارند، از جمله آلزایمر، هانتینگتون و پارکینسون، و نیز امراض مغزی خاصی، مانند زوال عقل عروقی و زوال عقل پیشانی-گیجگاهی.
آیندهی اسرائیل از نگاه یووال نوح هراری
گال بکرمن
در تابستانی که گذشت یووال نوح هراری سخنران اصلیِ یکی از تجمعات اعتراضآمیزی بود که توسط چپگرایانِ مصیبتزدهی اسرائیل در تل آویو برگزار شد. او همان کاری را انجام داد که در آن خبره است: کل این منازعه و همهی آنچه را که مردم بدیهی فرض میکنند در چارچوبِ تاریخیِ بسیار بسیار بلندمدتی قرار داد.
هنر در زمانهی انقلاب؛ گفتوگو با آیت نجفی، کارگردان فیلم «آفتاب میشود»
امید رضایی
«من لیسیستراتا هستم. زنی سرکش. رهبریِ یک انقلاب زنانه را در دست گرفتهام.» این تکگویی ایدهی کلیِ نمایشنامهی «لیسیستراتا» است، نوشتهی آریستوفان، نمایشنامهنویس یونان باستان.
سوئد چطور به همزیستی مهاجران کمک میکند؟
نعیمه دوستدار
در قرن نوزدهم، سوئد عمدتاً کشوری مهاجرفرست بود و بسیاری از اهالیاش در جستوجوی زندگیِ بهتر به آمریکا مهاجرت کردند. در قرن بیستم، این وضعیت تغییر کرد.