«بنای عظیم خاطره» شماره‌ی ویژه‌ی پادکست محبوب «غذایای ایرانی» برای نوروز ۱۴۰۳ است. فهیمه خضر حیدری در این قسمت از «غذایای ایرانی» از یادها و خاطره‌هایی می‌گوید که با طعم و بو و مزه‌ها از بشقاب غذای ما سر برمی‌آورند.
ژوزف استالین از آشپزی متنفر بود. در کودکی مادرش مشاغل مختلفی داشت که یکی از آن‌ها آشپزى بود. ظاهراً به همین دلیل بود که استالین تا آخر عمر از بوی غذای در حال پختن بیزار بود و در تمام خانه‌هایش، آشپزخانه بیرون از محوطه‌ى ساختمان اصلى ساخته شده بود.
به مناسبت نوروز ۱۴۰۱، پادکست «#غذایای ایرانی» به صورت تصویری منتشر می‌شود. دعوت می‌کنیم در سایه‌سارِ بهار تازه، ساعتی از هیاهوی جهان فاصله بگیرید و به جشن نور، رنگ، شعر، زیبایی و بشقاب‌های نغز ایرانی به میزبانیِ فهیمه خضر حیدری بپیوندید. نوروزتان فرخنده.
این قسمت نهم و پایانیِ غذایای ایرانی است. فهیمه خضر حیدری در این قسمت از رابطه‌ی یاد و خاطره با عطر و بو و مزه‌ی غذاها می‌گوید؛ مزه‌ها و بوها که بی‌فاصله، بی درنگْ یادها را زنده می‌کنند و خاطره‌های مبهمِ دور را احضار می‌کنند.
در هفتمین قسمت از غذایای ایرانی فهیمه خضر حیدری درباره‌ی کتاب‌های آشپزی یا به قول دکتر علی بلوک‌باشی آشپزی‌نامه‌ها و آشپزی‌نامه‌نویسان حرف می‌زند. از نادرمیرزای قاجار گرفته که احمد مجاهد، استاد ادبیات فارسی و نسخ خطی، نسخه‌ی خطی کتاب آشپزی او را تصحیح کرد و در دسترس کتاب‌خوان‌های ایرانی قرار داد تا فهیمه اکبر و رزا منتظمی و البته نجف دریابندری.
قسمت ششم غذایای ایرانی درباره‌ی آشپزخانه است، خوش‌مزه‌ترین، گرم‌ترین و شادمانه‌ترین جای جهان. در آشپزخانه خبری از گریه نیست مگر این که پای پیاز در میان باشد. توی آشپزخانه ما گرم می‌شویم، دنج می‌شویم و دور هم جمع می‌شویم، اینجا آشپزخانه است. ما اینجا زندگی می‌کنیم، می‌خندیم و می‌رقصیم…