۲۲ سپتامبر، مردی نوزده ساله، طراح لباسی پرشور که فعلاً در فروشگاه لوازم آرایشی کار میکند، داشت در مرکز باکو قدم میزد. مردی دیگر ــ جوان، با چهرهای مطبوع و خوشپوش ــ به سویش رفت و خواست با او سر صحبت را باز کند...
امروز همه میدانند که نخستوزیر صربستان زنی همجنسگرا است و نخستوزیر مرد ایرلند هم با سربلندی از همجنسگراییِ خود حرف میزند. همین امر در مورد مدیر عامل اپل و تعداد زیادی از سیاستمداران، تاجران، هنرمندان و دانشمندان صادق است با این حال دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم که آزادی اقلیتهای جنسی حتماً در سراسر جهان گسترش خواهد یافت و سرانجام به عربستان سعودی و برونئی هم خواهد رسید. در واقع، وقوع واکنشهای منفیِ همجنسگراهراسانه حتی در لیبرالترین کشورها نیز محتمل است.
«پیش از نشستن...نگاهی به دورتادور اتاق انداختم. روی یکی از دیوارها، تصویر آیتالله خمینی و آیتالله خامنهای در یک قاب قرار داشت ــ صحنهای بسیار آشنا در تمامی ساختمانهای دولتی و بسیاری از ساختمانهای بخش خصوصی. روی دیوار مقابل تصویر دیگری دیده میشد ــ پرترهای از فروید.» افسانه نجمآبادی در آغاز کتاب خودهای وانمودگر دیوارهای اتاق «کمیسیون تغییر جنسیت پزشکی قانونی» را اینچنین توصیف میکند.