ما انسان‌ها تقریباً همه به دنبال خوشحالی، خوش‌بینی، و خوش‌بختی هستیم. با این حال، چرا نوشته‌های نویسندگانی را می‌خوانیم که عمیقاً بدبین‌‌اند؟ این آثار چه ربطی به زندگی روزمره و معمولی ما دارند؟ و ما چرا و چگونه با این آثار ارتباط برقرار می‌کنیم و از آن‌ها لذت می‌بریم؟