جنبش دموکراسی‌خواهی در برزیل در دهه‌ی ۱۹۸۰ دوره‌ای حیاتی در تاریخ این کشور بود. بعد از دو دهه دیکتاتوریِ نظامی، مردم برزیل برای دستیابی به حقوق دموکراتیکشان بسیج شدند. زنان اما با سازمان‌دهی تظاهرات و دفاع از حقوق خود نقشی تحسین‌برانگیز در پیروزی این جنبش داشتند.
گفتگو با اولاوو دو کاروالیو می‌تواند نوعی تمرین خویشتن‌داری باشد. وقتی برای مصاحبه با او به خانه‌اش رفتم، پشت میزش نشسته بود، بیش از۱۰۰ پیپ و هزاران کتاب در کنار دست‌کم ۲۰ تفنگ روی قفسه‌ها چیده شده بود. او با اخم‌وتخم و چشمانی بهت‌زده به من سلام داد و بعد به نسخه‌ی چاپ‌شده‌ی یکی از مقالات اخیرم اشاره کرد و گفت: «این دیگه چه مزخرفیه؟» دومین دیدارمان این‌طور شروع شد.
ژایر بولسونارو، رئیس جمهور منتخب برزیل، از کتاب مقدس و خاطرات یک شکنجه‌گر به عنوان کتاب‌های محبوب خود نام برده است. دو سال قبل، ژایر و پسرش ادواردو از حامیان استیضاح دیلما روسف، اولین رئیس جمهور زن برزیل، بودند که در نهایت به برکناری او انجامید. «محاکمه»، که نخستین بار در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم برلین به نمایش درآمد مستند بلندی است که نشان می‌دهد چگونه این استیضاح عدالت را در پای پول قربانی کرد. آن‌چه در ادامه می‌خوانید نگاهی به این فیلم و گفت‌وگویی با کارگردان آن است.
سعید شنبه‌زاده، نوازنده‌ی زبردست بوشهری، می‌گوید به هیچ دینی علاقه ندارد اما احساس می‌کند که به عنوان یک هنرمند نباید در برابر ظلم و ستم به بهائیان ایران خاموش بماند. او به برزیل می‌رود تا درباره‌ی هفت مدیر جامعه‌ی بهائیِ ایران که از اردیبهشت 1387 در زندان به سر می‌برند، ترانه‌ای ضبط کند. داستان ما از این جا شروع می‌شود.
هیاهو و شادی، ورزش و تبلیغات تجاری، سیاست و ایدئولوژی؛ چه چیزهایی در پس نمایش پرشور المپیک است؟ خاستگاهش چیست و آینده‌اش به کجا می‌انجامد؟ رانسیمن نشان می‌دهد که چگونه گلدبلات در بازی‌ها، تاریخ جهانی المپیک، گوشه‌های نهان در سایه تبلیغات المپیک را به میدان می‌آورد و به ما می‌نمایاند.
دو عامل در قدرت سیاسی فمینیست‌های برزیل نقش داشتند: تخصص و اِشراف‌شان بر سیاست‌گذاری‌های عمومی، و مشروعیتی که از طریق مشارکت فعالانه در مبارزه برای نیل به دموکراسی به دست آورده بودند.