بسیاری از قوانین اساسی دموکراتیک از ما در برابر هجوم ناخواسته به مغز و جسم‌مان محافظت می‌کنند. این قوانین همچنین تقدس ویژه‌ای برای آزادی فکر و حریم خصوصی ذهنی قائل‌اند. به همین دلیل است که استفاده از داروهای نوروشیمیایی که در عملکرد شناختی فرد اختلال ایجاد می‌کنند بدون اجازه‌ی شخص ممنوع است، مگر این که این کار از نظر پزشکی موجه باشد.

در پارک‌ها تجربه‌ی با هم بودنی دور از هم را داریم. این تابِ یکدیگر را در نزدیکی هم آوردن، با حفظ فاصله‌ها، بنیادهای صلح را در زیست اجتماعی ما تقویت می‌کند. در کنار هم بودنْ ما را بی‌خطرتر می‌کند. دیدار انسان، آدم‌ها را از دور و نزدیک برانداز کردن، با آنها معاشرت و اختلاط کردن، گامی به سوی رفع بیگانگی و رفع خطر جنگ است.

نویسنده کاستی‌های شکلِ غربی دموکراسی را، به ویژه برای جهانِ غیرغربی، مطرح می‌کند و در ادامه تلاش جهانِ غیرغربی را برای خلقِ یک دموکراسی جدید بررسی می‌کند و به ضرورت‌ها و چالش‌های‌ پیش‌ِرو می‌پردازد. او آینده‌ی دموکراسی را در پیوند با لزومِ تنوع‌بخشی به مفهوم آن مورد تأمل قرار می‌دهد.