تا به حال به آدمهایی که فکر میکنند «عقل کل» هستند برخوردهاید؟ شاید حقیقت این است که خود ما هم فکر میکنیم از خیلی چیزها - از سیاست روز تا مشکلات اجتماع - سر در میآوریم. اما آیا اینکه منِ نوعی چنین فکر کنم، واقعاً خطری برای اجتماع محسوب میشود؟
تاریخ جهانی واقعاً چیست؟ از تاریخ جهانی چه انتظاری باید داشت؟ فرجامشناسی از مدافتاده است اما کسانی که خود را مورخ «جهانی» میخوانند اغلب جهانیشدن فزاینده و تشدیدشونده را مضمون اصلی تاریخ جهانی میدانند... خطر تاریخ جهانی این است که ممکن است به درک ناقص و سرگردانیِ محض بینجامد. ممکن است...
رئیس جمهور رواندا برای رسیدگی به امور شخصی به منهتن آمده است. قرار است که دختر پل کاگامه در مقطع کارشناسی ارشد رشتهی امور بینالملل از دانشگاه کلمبیا فارغالتحصیل شود. با کاگامه در اتاقی در هتل «پارک هایات»، در نیمبلوکیِ جنوب «سنترال پارک»، گفتوگو میکنم. او میگوید، «پسرم هم از ویلیامز کالج فارغالتحصیل میشود.»
این روزها تاریخ حال و روز خوبی ندارد. ظاهراً نسل ما در این شکاکیت با هگل، فیسلوف آلمانی، همداستان است که تنها درسی که تاریخ به ما میآموزد این است که هیچگاه کسی از تاریخی چیزی نیاموخته است. بسیاری با این گفتهی هنری فورد، بازرگان آمریکایی، همدلاند که تاریخ تقریباً حرف مفت است. با این حال، هگل استدلال میکرد که هر چند همواره با امور ظاهراً بیسابقه مواجهایم اما تاریخ واقعاً سرنخهایی دربارهی غایات نهاییمان در اختیار ما میگذارد.
مسجد در دست احداث در پایتخت آلبانی بزرگترین مسجد شبهجزیرهی بالکان خواهد بود. هر چند هنوز چند ماه تا گشایش این مسجد باقی مانده اما این بنای تقریباً 10 هزار متر مربعی بر گوشهای از تیرانا سایه افکنده و ساختمان پارلمان را تحتالشعاع قرار داده است.
سی سال قبل دموکراسی، پپسی، آدامس توربو، موز و اضطراب را برای ما به ارمغان آورد و به احساس امنیت پایان داد.