این مطالعه با بررسی سخنرانی‌ها و نوشته‌های آیت الله خمینی از دهه‌ی 1940 به بعد نشان دهد جنبش اسلام‌گرایی ایران که با انقلاب اسلامی به اوج رسید، در درجه‌ی اول خود را به عنوان جنبشی علیه بهائیان به مثابه‌ی دیگریِ درونی ایران تعریف کرد. دراین گفتمان، بهائی معادل بود با هر چیزی که اسلامی و ایرانی نبود.