انسان‌ها در کودکی و سالخوردگی نیاز به توجه ویژه دارند. همه‌گیری جهانیِ ویروس کرونا در سال ۲۰۲۰ این موضوع را بسیار روشن کرده است: میلیون‌ها نفر در سراسر جهان مجبور به نگهداری از کودکان در خانه شده‌اند و میلیون‌ها نفر، حتی وقتی از نظر فیزیکی نمی‌توانستند نزدیک مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌‌هایشان باشند سعی کرده‌اند که از آن‌ها مراقبت کنند. کووید-۱۹ به ما یادآوری کرده است که چقدر مراقبت از کودکان و سالخوردگان ضروری است.
در نظرسنجی «پیو» در اکتبر پارسال، نزدیک به یک سوم از آمریکایی‌های سفیدپوست گفتند که توجه اخیر به مسائل نژادی حاکی از «تغییری عمده» در نگرش آمریکایی‌ها به نژاد است ــ ۴۵ درصد دیگر گفتند که «تغییری جزئی» است ــ و تقریباً نیمی عقیده داشتند که این تغییرات به سیاست‌هایی خواهد انجامید که نابرابریِ نژادی را کاهش خواهد داد. در ماه دسامبر، بیش از یک سوم از بریتانیایی‌ها در نظرسنجی «یوگاو» گفتند که بیش از گذشته درباره‌ی نژادپرستی بحث می‌کنند.
هنوز راه درازی در پیش است تا دانشمندان بتوانند با استفاده از علمِ ژنتیک میزان هوش افراد را پیش‌بینی کنند. اما حتی همین حالا هم می‌دانیم که این امر تأثیرات اجتماعیِ نگران‌کننده‌ای دارد.
در میانه‌ی دهه‌ی اول این قرن، یک متخصص علوم سیاسی با پیشنهاد عجیبی به سراغ عصب‌شناسی به نام رید مونتِگیو رفت. او گفت که وی و همکارانش شواهد و مدارکی دارند که نشان می‌دهد گرایش سیاسی ممکن است تا حدی موروثی باشد و با واکنش فیزیولوژیک ما به تهدیدها بتوان به آن پی‌برد.
در بحث‌ها درباره‌ی زمان آغاز زندگی، یکی از پاسخ‌های متداول این است که «لقاح سرآغازِ زندگی است.» اسپرم به تخمک نفوذ می‌کند و سپس انسانی شکل می‌گیرد. با این حال، لقاح را باید از پاسخ‌های خود کنار بگذاریم. حتی اگر بتوان نشان داد که زندگی انسان‌ها در همان مراحل ابتدایی آغاز می‌شود، مرحله‌ی لقاح بیش از اندازه زود است.
ایمنی‌شناسی (ایمونولوژی) علمِ دشواری است. این شاخه از علوم زیست‌شناسی نه امتیازات درون‌شناختی و هنریِ کالبدشناسی را دارد، نه رازهای ذهنی روان‌شناسی را، و نه جاذبه‌ی شدید و تخصصی ژنتیک را. مطالعه‌ی سیستم ایمنی از پژوهش‌های پیچیده، بغرنج، دقیق، و غلط‌انداز است. اما یک نویسنده‌ی خوب می‌تواند هر موضوعی را جذاب و هیجان‌انگیز کند.