رازداری نه تنها یکی از اجزای ناگسستنیِ زندگی خصوصی بلکه رابطه‌ای اجتماعی و ابزاری مفید برای ایجاد و تحکیم پیوندهای میان‌انسانی است. بحران کنونیِ زندگی خصوصی را می‌توان معلول میل وسواس‌گونه به افشای راز دانست.

در زندگی مدرنِ سیّال، انسان‌ از چارچوب‌های سنّتی و پشتوانه‌های اجتماعیِ هویّت محروم شده‌ و ناگزیر برای فرونشاندن عطش باهم‌بودن یا غلبه بر هراس از تنهایی و انزوا، شیوه‌های دیگری را برای ارضای میل به هویّت می‌آزماید.