تب‌های اولیه

اقلیت‌ستیزی و مردسالاری در سریال‌های ترکی

مهدی شبانی در گفتگو با سردار کوروجو و باهار کیلیچ

ترکیه چند سالی‌ست که به یکی از صادرکنندگان بزرگ سریال‌های تلویزیونی تبدیل شده، و فیلم‌هایی که تولید می‌کند در کشورهای مختلف جهان، از جمله ایران، بسیار محبوب است. اما این سریال‌ها در قالب داستان‌های عامه‌پسند و ساخت و پرداخت‌های جذاب، اغلب پیام‌‌های سیاسی و فرهنگی خاصی القا می‌کنند که روشنفکران پیش‌رو در ترکیه نمی‌پسندند.

مجموعه‌های تلویزیونی ترکی در حال تسخیر دنیا است

فاطمه بوتو

دکتر آرزو اوزتورکمِن، مدرس تاریخ شفاهی در دانشگاه بُغازیچی در استانبول، با لحنی سرزنش‌آمیز می‌گوید: «پیش از هر چیز باید بر سر یک امر توافق کنیم: اینها سریال‌های آبکی نیستند. ما با این حرف به شدت مخالف‌ایم.» مجموعه‌های تلویزیونی ترکی با سریال‌های آبکی، سریال‌های آمریکای لاتینی یا نمایش‌های‌ تاریخی فرق دارند. به نظر اوزتورکمن، این مجموعه‌های تلویزیونی، که به «دیزی» شهرت دارند، «مجموعه‌های دنباله‌دار»ی هستند که سبک روایی، صحنه‌آرایی و موسیقی منحصربهفردی دارند. و خیلی خیلی پرطرفدارند.