اثر بالسلو روایتی است از جدال الگوهای متفاوت مردانگی بر صحنه‌ی تاریخ معاصر ایران؛ الگوهایی که بارها از یکدیگر تأثیر پذیرفته‌اند بی آنکه هیچ‌یک بتواند دیگری را به تمامی از میدان به در کند. او کار را با دنبال کردن ریشه‌ها و معنای اصطلاح «جوانمردی» از قرن نهم تا دهه‌ی ۱۳۱۰ آغاز می‌کند؛ اصطلاحی که به باور بالسلو شالوده‌ی انگاره‌ی مردانگی در عصر قاجار را شکل می‌داد.