بورِک، به رغم ادعای مدیحهسرایان امپراتوری، نه مختص عثمانی بود و نه خاص پایتخت. برای قرنها، بورِک غذای ایلیاتیها و کوچنشینان بود. بر روی آتش اردوگاهها پخته میشد و از پکن تا بارسلون، از مودنا تا مغرب در کولهپشتیها حمل میشد. با وجود آن که به سفرهی خانها و شاهان راه یافته بود اما شاهدی بر نسلها مهاجرت، کشورگشایی و جابهجایی بود.
ماه گذشته، فردی مسلح در فروشگاهی در ایالت تگزاس به سوی مردم آتش گشود، ۲۲ نفر را کشت و بیش از ۲۰ نفر را زخمی کرد. پاتریک کروسیوس، سفیدپوستی ۲۱ ساله، چند دقیقه پیش از این کشتارِ جمعی بیانیهای سرشار از نفرت و ضدیت با مهاجران در اینترنت منتشر کرده بود. در این بیانیه به «جایگزینی عظیم» اشاره شده است، نظریهی توطئهای که...
در ۱۲ آوریل ۱۷۶۴، شهروندان میلان شاهد قتل فجیع... لوییسِتی بودند. وی پس از آن که به لواط متهم شد، به مرگ محکوم شد. لوییسِتی را خفه کردند و سپس در برابر جمعیت بر روی دیرک به آتش کشیدند. نخبگانِ حاکم در سراسر اروپا باور داشتند که عدالت کیفری ضروری است و اجرای آن باید در برابر دید همگان صورت بگیرد...
این روزها تاریخ حال و روز خوبی ندارد. ظاهراً نسل ما در این شکاکیت با هگل، فیسلوف آلمانی، همداستان است که تنها درسی که تاریخ به ما میآموزد این است که هیچگاه کسی از تاریخی چیزی نیاموخته است. بسیاری با این گفتهی هنری فورد، بازرگان آمریکایی، همدلاند که تاریخ تقریباً حرف مفت است. با این حال، هگل استدلال میکرد که هر چند همواره با امور ظاهراً بیسابقه مواجهایم اما تاریخ واقعاً سرنخهایی دربارهی غایات نهاییمان در اختیار ما میگذارد.
پذیرش و تعهد درمانی به مردم کمک میکند تا انعطافپذیری روانشناختی خود را پرورش دهند، به ویژه در رابطه با احساسات و هیجانات جسمانی، حتی اگر عذابآور و دردناک باشند. نکتهی مهم این است که این کار باید فارغ از قضاوت صورت بگیرد، زیرا این کار به شما اجازه میدهد تا برای زندگی خود نه بر اساس کنترل یا اجتناب از ناراحتی یا دردی که آن را تجربه میکنید بلکه بر مبنای حرکت به سمت ارزشها و آنچه برایتان ارزشمند و معنادار است، تصمیم بگیرید.