«بزرگداشت قلب مهربان شورای کتاب کودک» عنوانی بود که برای مراسم نکوداشت نوشآفرین انصاری در هشتاد سالگی زندگی پربارش انتخاب شد. شورای کتاب کودک، فرهنگنامهی کودک و نوجوان، انجمن کتابداری، کتابخانهی ملی، انجمن علمی کتابداری و بسیار بسیار دستپروردگان نوشآفرین انصاری دست به دست هم داده و هشتاد سالگی این انسان همیشه عاشق و همیشه پا به راه را در «کتابخانهی ملی ایران» در پنجم شهریور امسال (۱۳۹۸) جشن گرفتند.
نخستین قتل، همه را بهتزده کرد؛ دومین قتل احتمال وجود نقشهای بزرگتر را مطرح کرد؛ با وقوع سومین قتل، صحبت از همدستیِ حکومت شد؛ و هنگامی که چهارمین مورد روی داد، احساس میشد این آخرین قتل نخواهد بود. قربانیان همگی به شکلی یکسان به قتل رسیده بودند، ضاربی موتورسوار از نزدیک با اسلحهی ...
میزان مرگومیرها نشان میدهد که خبرنگاریِ محیط زیست خطرناکترین حوزهی خبرنگاری پس از خبرنگاری جنگی است. در سالهای اخیر، سیزده خبرنگار که به تحقیق دربارهی صدمات وارده به محیط زیست میپرداختند، کشته شدهاند و براساس گزارشهای رسیده، بسیاری دیگر با خشونت، آزار و اذیت، ارعاب و شکایت مواجه شدهاند.
تشبث به تبار آریایی در بسیاری از جوامع جهان در دو سدهی گذشته کم و بیش رایج بوده است. امروز اما بحث دربارهی تبار آریایی در هند از همه جا داغتر و پیچیدهتر است. سر این که چه کسی آریایی است، آریاییها از کجا و چطور آمدند، و تبار آریایی چه معنایی برای هویت ملی و سرنوشت سیاسی هند دارد، دعواست.
آیا شبها تاریخی برای گفتن دارند؟ اگر تاریخ شبهای طبقهی کارگر نوشته شود، چه شکلی خواهد داشت؟ این پرسشی است که مرا به پژوهش دربارهی زندگی کارگران فقیر در قرن نوزدهم در هندِ تحت استعمار مشتاق کرد. میخواستم بدانم کارگران فقیری که در کارخانههای تولید پارچههای پنبهای در بمبئی روزانه ۱۳ تا ۱۴ ساعت کار میکردند، شبها چه میکردند. آیا آنها فوراً به بستر میرفتند یا با دوستان خود معاشرت میکردند و در خیابانهای شهر به گشت و گذار میپرداختند؟
پیشآهنگان هنر ملی عموماً دو نوع هستند. بعضی گروهها مانند دیوارنگاران انقلابیِ مکزیکی، آگاهانه قصد دارند جنبهای از کشور خود را به تصویر کشند: مردمش، مناظرش، و فرهنگش. برخی دیگر، مانند اکسپرسیونیستهای انتزاعیِ آمریکایی، سبک یا رویکردی نو را تکامل میبخشند و از مرزهای زیباییشناسی موجود گذر میکنند، پیشرفتی که تنها بعدها ممکن است با کشور مبدأ خود مرتبط شود.