تب‌های اولیه

تغییرات اقلیمی و مهاجرت اجتماعی

سام خسروی‌فرد

کوچ مردم از جا‌یی به‌ جایی دیگر، شاید از صدها هزار سال پیش، بخش مهمی از زندگی انسان بوده است. برای فرار از ظلم و جنگ و بلایای طبیعی، یا فقر و بیماری، یا برای پیدا کردن غذا، کار، خانه و آب و هوای بهتر. در چند دهه‌ی گذشته، جمعیت‌ فزاینده‌ای به دلیل شرایط اقلیمی مهاجرت کرده‌اند، آنچنان که سام خسروی‌فرد در این گزارش شرح داده است.

ارمنی‌های ایران، هم‌وطنانی که نمی‌شناسیم‌

مریم فومنی

ارمنی‌های ایران هر روز کمتر می‌شوند. هر بار که راه مهاجرت باز می‌شود، عده‌ای می‌روند و خیلی از شهرها از ارامنه خالی شده‌ است. در آبادان قبل از انقلاب و جنگ، حدود دو هزار خانواده‌ی ارمنی زندگی می‌کردند و ارامنه برای خودشان چند مدرسه‌ و کلیسا و انجمن‌ داشتند. حالا اما، فقط یک ارمنی آنجا باقی مانده، که کلیددار تنها کلیسای سرپا مانده‌ی شهر است.

ازخودنوشتن در رسانه‌های اجتماعی: کنشگری فردمدار زن ایرانی

فرشته مولوی

پدرسالاری با قدمت چهارهزارساله‌ در بنیاد شکلی از سازمان‌دهی اجتماعی‌ بوده که در آن پدر یا بزرگ‌ترین مرد خانواده یا قبیله رئیس آن می‌شده است. سپس با گذر زمان این واژه یا به معنی فرمانروایی یا سروری مردان بر زنان به‌ کار رفته است. گردا لرنر، تاریخ‌نگار فمینیست آمریکایی، که سروری یا چیرگی یا سلطه‌ی مردان را پدیده‌ای تاریخی می‌داند، بر این باور است که پدرسالاری امروزه به معنی «سرنمونه یا الگوی نهادینه‌ی سروری نرینه‌مدار در جامعه» است.

بلوچ‌های ایران

هامین بلوچ

این مجموعه، تصاویری‌ از بلوچ‌های ایران است. عکس‌هایی از کودکان بلوچ و زندگی زنان و مردان بلوچ‌ در کوچه و بازار و صحرا و دریا. این عکس‌ها را هامین بلوچ در روزهای پیش از همه‌گیری کرونا در شهرها و روستاهای مختلف بلوچستان ثبت کرده است.

تاریخ‌نگاری نو در پهنه‌ی جغرافیای کهن

وحید ولی‌زاده

کرونین، که پژوهشگر کالج سنت آنتونی و هموند دپارتمان شرق‌شناسی در دانشگاه آکسفورد است، در کتاب جدید خود از دو روایت غالب در مطالعات مربوط به شرق میانه و ایران‌شناسی فاصله می‌گیرد: نخست روایتی که مدرنیزاسیون را در این مناطق ‌پروژه‌ای تحمیلی و از بالا به پایین می‌بیند و دوم روایتی که مرزهای ملی را ظرفی طبیعی و بدیهی برای بررسی پدیدارهای اجتماعی می‌داند.

دویدن از «کف خیابان» تا اردوگاه پناهجویان:‌ پای صحبت بهاره گلشن

منصوره شجاعی

«بهاره (زهرا) گلشن»، پناهجوی ایرانی ساکن اردوگاه آپِلدورن در هلند، هم دونده است و صاحب مدال طلا در رشتهی سرعت و هم برای دستیابی به برابری حقوقی زنان و مردان در ایران دوندگی‌ها کرده است که مپرس! مسلماً بی هیچ مدال!

از مصادره، تا آدم‌ربایی و قتل؛ سرنوشت بیمارستان میثاقیه و برخی از کارکنانش

سپهر عاطفی

بیمارستان میثاقیه در سال ۱۳۳۰ توسط عبدالمیثاق میثاقیه تأسیس و به همت جامعه‌ی بهائیان ایران اداره می‌شد. این بیمارستان که در آن مسلمانان، بهائیان و دیگر اقلیت‌های مذهبی در کنار هم کار و فعالیت می‌کردند، از مجهزترین بیمارستان‌های زمان خود بود. پس از انقلاب، بیمارستان میثاقیه مصادره شد، به «مصطفی خمینی» تغییر نام داد و همه‌ی کارکنان بهائی آن اخراج شدند.

شجاع باش، مثل نسرین

سپهر عاطفی

موزه‌ی مقاومت هلند در نمایشگاهی با عنوان شجاع باش، به اعتصاب شهروندان آمستردام در حمایت از یهودیان هنگام اشغال هلند توسط نازی‌ها و اقدامات حقوق‌بشری نسرین ستوده وکیل زندانی در ایران به عنوان مثال‌هایی از شجاعت در گذشته و در دنیای معاصر پرداخته است. سپهر عاطفی در گزارشی از این نمایشگاه با کارلین متز، سرپرست نمایشگاه و منصوره شجاعی، نویسنده و فعال حقوق زنان گفتگو کرده است.