فرهنگ آرایش و پیرایش در ایران

نجلا یزدان‌پناه

طبق پژوهش‌ها و آمارهای اخیر، ایران به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان لوازم آرایشی جهان معرفی شده. نجلا یزدان‌پناه (عکاس و فیلمساز ایرانی مقیم استرالیا) در پژوهشی با عنوان «فرهنگ آرایش و پیرایش در ایران» سعی کرده ضمن مروری اجمالی به تاریخچه‌ی آرایش و پیرایش و روند تغییر و تحول آن در ایران بپردازد.

زنان سورئالیست: از لوئیس بورژوا تا فریدا کالو

مریم انصاری - سپهر عاطفی

هنرِ زنانِ سورئالیست موضوعِ نمایشگاه «زنان فوق‌العاده» در گالری شیرن فرانکفورت است. در این نمایشگاه آثار ۳۴ هنرمند زن از ۱۱ کشور به نمایش گذاشته شده است. زنانی که با خلاقیتِ بی‌نظیرشان شهرتی جهانی یافتند.

تمام مردم دنیا به یک زبان سکوت می‌کنند

الهام زارع‌نژاد

هم‌زمان با برگزاری سی‌و‌پنجمین جشنواره‌ی ‌موسیقی ‌فجر، در بخشِ خارج از همه‌ی مسابقات، برای دومین سال مقابلِ تالار وحدت، یعنی در خیابان ایستادم و با رعایتِ کاملِ موازین اخلاقی و قانونی در زیرِ شعارِ سفیدِ شهرداری که نوشته است: «تهران شهری برای همه» پرفورمنس آرتِ آداجیوی ۷۵۲ را به یادِ آن پروازِ همیشگی اجرا کردم.

یادی از دکتر هوشیار، از پیش‌آهنگان آموزش و پرورشِ مدرن در ایران

سپهر عاطفی

دکتر محمد باقر هوشیار (۱۲۸۳- ۱۳۳۶( مترجم، پژوهشگر و از بنیانگذاران رشته‌ی روان‌شناسی و علوم تربیتی در ایران است. او پس از پایان تحصیلاتش در آلمان و دریافت دکترای روان‌شناسی و علوم تربیتی از دانشگاه مونیخ به ایران بازگشت و در دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد.

از مرکّب تا فوتوشاپ

شبنم میری

طراحی پوستر در ایران با شکل‌گیری پوسترهای سینمایی آغاز می‌شود. تحولات و پیشرفت سینمای ایران و بالطبع پوستر فیلم‌های آن علاوه بر این ترقی بازگوکننده‌ی تغییرات سیاسی اجتماعی محیط پیرامون خود نیز بودند. سینما و اجتماع در پیوندی تنگاتنگ روایت‌گر آمال و آرزوها و مصائب مردم این سرزمین‌اند.

قهوه‌‌خانه‌‌های ترکیه

مهدی شبانی

قهوه‌خانه یکی از مکان‌های اجتماعی ترکیه است که از سالیان بسیار دور معمول بوده و هنوز هم در تمامی شهرها، روستاها و محله‌های آن به حیات خود ادامه می‌دهد. مکانی که دقیقاً با همین نام و کارکرد در ایران هم وجود داشته اما...

ناپدید‌شدگان

سپهر عاطفی
سازمان ملل متحد روز نهم شهریور (۳۰ اوت) را به نام ناپدیدشدگان نامگذاری کرده است. هدف این سازمان از این نامگذاری، جلب توجه به سرنوشت کسانی است که در شرایط سخت زندانی، بدون طی کردن روند قضایی و در بی‌خبری مطلق ربوده و ناپدید شدند. ٩ نفر اعضای محفل ملی بهائیان ایران و دو نفر مشاوران‌شان از جمله‌ی این ناپدیدشدگان هستند که در روز ۳۰ مرداد سال ۱۳۵۹، توسط گروهی از افراد مسلح ربوده شدند.