مجله‌ی دانشگاهی «آرنت‌پژوهی»

مهدی خلجی

هانا آرنت هم در زندگی سرگذشتی غریب داشت و هم، میراث وی، از پسِ مرگ، سرنوشتی نادر یافت. در زمان حیات، طرز فکر فلسفی، سبک زندگیِ حرفهای و منش شخصی‌‌ از او یک یهودی مطرود (pariah) ساخت. حتی تا دو سه دهه پس از درگذشت آرنت...

وطن دوگانه‌ی ما

احسان یار‌شاطر

ما دوگونه وطن داریم. یکی آن‌که میان دریای مازندران و خلیج فارس قرار دارد، با کوه‌های بلند و رودهای کم‌آب و صحراهایی فراخ و ریگزارها و شوره‌زارهایی گرم و خشک و بیشه‌هایی که از چند قرن پیش، باز رو به کاستی داشته است و درختانی که نسل بسیاری از آنها را تبر زغال‌گران و ارّه‌ی تخته‌سازان...

آیا می‌توان از جنایت‌های ملی عبرت گرفت؟

الکس کلارک

وقتی دوستان آلمانی سوزان نایمَن فهمیدند که او سرگرم نگارش کتابی با عنوان درس گرفتن از آلمانی‌ها است، خندیدند. «آنها به من گفتند: نمی‌توانی کتابی با این عنوان منتشر کنی. هیچ چیزی از آلمانی‌ها نمی‌توان یاد گرفت؛ ما خیلی دیر به فکر جبران مافات افتادیم و چندان کاری هم نکردیم.»

الیف شفق: هر چه اوضاع ناگوارتر شود، خوردن ناهاری لذت‌بخش اهمیت بیشتری پیدا می‌کند

تیم ادمز

شفق تأکید دارد که آشپز خوبی نیست اما عاشق غذا خوردن و خواندن و نوشتن درباره‌ی آن است. می‌گوید «مردم می‌گویند در رمان‌هایم بیش از اندازه به غذا اشاره می‌کنم ...» اما دلیل خوبی برای این کار وجود دارد ــ یکی از بهترین استدلال‌ها علیه ...

یک شهروند خوب باید کمى سواد آمارى داشته باشد

دیوید اشپیگل‌هالتر

در تبلیغات کارزار خروج از اتحادیه‌ی اروپا، تصویرى از اتوبوس قرمز بزرگى به نمایش گذاشته شد که بر روى آن این پیام نوشته شده بود: «ما هفتهاى ۳۵۰ میلیون پوند به اتحادیهى اروپا مىدهیم ــ بیایید این پول را خرج خدمات درمانى ملى خودمان کنیم.» این ادعاى مطرح شده روى اتوبوس تا چه اندازه موثق است؟

اولگا توکارچوک: ادبیات باید تأمل‌برانگیز باشد

میخال گوستکیویچ

اولگا توکارچوک نه تنها نویسنده‌ای نامدار بلکه فعالی سیاسی است و به دفاع از حقوق زنان و اقلیت‌های جنسی شهرت دارد. آن‌چه در ادامه می‌خوانید برگردان گزیده‌هایی از گفت‌وگوی دویچه‌وِله با این برنده‌ی نوبل ادبیات است.

ذهن آشفته‌ و همسایه‌ی ما

محمد حیدری

در ینگه دنیا، پیرمردی دوست‌داشتنی و اهل شیراز بود که در شهری کوچک از توابع ایالت نیویورک نزدیک خانه‌ی ما زندگی می‌کرد. در آن شهر کوچک، که تعداد ایرانیان زیاد نبود، لطف او شامل حال ما هم شده بود و گاه به دیدارش می‌رفتیم و او نیز به خانه‌ی ما می‌آمد...

تاریخ بورِک

الکساندر لی

بورِک، به رغم ادعای مدیحه‌سرایان امپراتوری، نه مختص عثمانی بود و نه خاص پایتخت. برای قرن‌ها، بورِک غذای ایلیاتی‌ها و کوچ‌‌نشینان بود. بر روی آتش اردوگاه‌ها پخته می‌شد و از پکن تا بارسلون، از مودنا تا مغرب در کوله‌پشتی‌ها حمل می‌شد. با وجود آن که به سفره‌ی خان‌ها و شاهان راه یافته بود اما شاهدی بر نسل‌ها مهاجرت، کشورگشایی و جابه‌جایی بود.

با من به آزادی بیا

مریم حسین‌خواه

آنقدر هم به سیگار کشیدن زنان حساس بودند که حتی یک بار نی‌ای که دست یک دختر بود را با سیگار اشتباهی گرفتند و با بی‌سیم آمدند بالای سرش که «در دوربین دیده‌اند سیگار دستته» هرقدر هم که دخترک گفته بود سیگار نیست و نی است، جواب شنیده بود...

همه‌ی ایران‌ها

صفحه‌ی ویژه‌ی همه‌ی ایران‌ها برای طرح پرسش‌های بنیادی درباره‌ی ایران و چشم‌اندازهای گوناگونی است که هر یک از ما برای آینده‌ی ایران داریم. هدف این است که ببینیم دیدگاه‌ها و آرزوهای پراکنده‌ی ما چه امکانی برای هم‌زیستی دارند، و چه توان و تجربه‌هایی از گذشته‌ی ایران به کار امروز ما خواهد آمد.

اسارت اروپا در دام ارزش‌های اخلاقی خود

پاسکال بروکنر

اغلب از یاد می‌بریم که اروپای معاصر، برخلاف آمریکا، نه با شور و شوق سرآغازهای تازه که با حس هراس‌آلودی از تباهیِ خود پدیدار شد. جنایات نازی‌ها کل «دنیای قدیم» را همچون سرطانی که از دیرباز در درون آن ریشه دوانده مبتلا کرده بود. و از همین رو، آن ملت‌های اروپایی که بر «رایش سوم» چیره شدند خود آلوده به...

آیا می‌توان دوبار وارد یک رودخانه شد؟ ویتگنشتاین علیه هراکلیتوس

دیوید ایگان

لودویگ ویتگنشتاین زمانی به دوستی گفت: «من آدمی مذهبی نیستم اما چاره‌ای ندارم جز این که هر مسئله‌ای را از دیدگاهی مذهبی بنگرم.» این مسائلی که او ادعا می‌کرد از دیدگاهی مذهبی در آن‌ها نظر می‌کند معمولاً موضوعات خاص و عملیِ مربوط به منطق و زبان بودند. ویتگنشتاین پیش از آن که به فلسفه روی آورد تربیت و آموزش مهندسی دیده بود...

تجربه‌های جامعه‌ی مدنی در ایران (۱): اولین گام‌ها، از مشروطه تا انقلاب ۱۳۵۷

مریم حسین‌خواه

سال ۱۳۷۷ بود و من ۱۸ ساله، دانشجوی سال اول بودم، و هر روز با یک بغل روزنامه‌ به خانه می‌آمدم و وسط همان کاغذهای کاهی برای اولین بار کلمه‌ی «جامعه‌ی مدنی» را دیده بودم... محمد خاتمی، رئیس‌جمهور وقت هم که جامعه‌ی مدنی را یکی از شعارهای انتخاباتی‌اش قرار داده و به موضوع روز جامعه تبدیل کرده بود...

دیدار با یک غریبه در مسجد سلطان احمد

محمد حیدری

در محوطه‌ی بیرونی مسجد سلطان احمد استانبول، جایی هست که وضوخانه‌ای هم ساخته‌اند و نزدیک آن، زیر سایه‌ی درختان پیر و بلند، نیمکت‌هایی هست که مسافران و بازدیدکنندگان بر روی آن می‌نشینند و استراحت می‌کنند و گپی می‌زنند. مسجد سلطان احمد، خلاف ایاصوفیه که دیگر به موزه تبدیل شده است، هنوز... 

بیمارستان؛ قتلگاه نه درمانگاه

دبرا یانگ

وقتی دیدم که هزاران نفر در اعتراض به آتش‌سوزی فاجعه‌بارِ باشگاه شبانه‌ی کلکتیو در زادگاهم رومانی دست به تظاهرات زده‌اند، احساس کردم که باید سر از کارِ آدم‌هایی درآورم که خود را وقف خیر همگانی کرده‌اند. تنها وقتی می‌توانستم شهامت و ازخودگذشتگی آنها برای کشف حقیقت، و مقاومتشان در برابر ...

تلفن‌ همراه را کنار بگذارید

لورا وندرکام

ما آدم‌‌ها بیش‌ از هر زمان دیگر با هم مرتبط هستیم و این ارتباط را مثلاً هنگام صرف صبحانه در یک رستوران، با استفاده از اینستاگرام، و با ارسال عکس‌‌هایی برای دوستانمان در سراسر دنیا برقرار می‌کنیم. با وجود این، پژوهشگران از تنهایی گسترده‌ی مردم حرف می‌زنند. برایان گریزر، ‌‌‌‌‌تهیه‌کننده‌ی برنده‌ی جایزه‌ی اسکار...

حقوق بشر و نقد جامعه‌ی معاصر: بررسی نظرات پی‌یر منان

بابک مینا

هنگامی که در سال 2013 مخالفان قانونی کردن ازدواج همجنس‌گرایان در فرانسه جنبش اجتماعی بزرگی را ترتیب دادند، جنبشی که به «تظاهرات برای همه» مشهور شد، بسیاری از روزنامه‌نگاران و سیاست‌شناسان فرانسوی آن را «مه 68 محافظه‌کاران» خواندند. اغراق نیست اگر بگوییم...