آینده‌ی تغییرات در جامعه‌ی ایران و چگونگی و مسیر تحقق دموکراسی و پاس‌داشت حقوق بشر از جمله مباحثی است که در چند دهه‌ی اخیر همواره مورد بحث و مناقشه بوده است. «آسو»، در سلسله گفت‌وگوهایی با شماری از فعالان و تحلیلگران سیاسی و مدنی دربارهی ضرورت و چگونگی تغییرات در ایران، ملزومات وقوع این تغییرات، و بازوهای تغییر در جامعه گفت‌وگو کرده است.
«منشور حقوق شهروندی»، که از سوی دولت حسن روحانی منتشر شده، کوششی برای تحقق وعده‌ی او در جریان انتخابات ریاست جمهوری قبلی بود، و در رسانه‌های داخلی و خارجی مورد بررسی اجمالی قرار گرفت. با توجه به اهمیت این «منشور» و محتوا و اهدافش، در این مقاله به نقد و واکاوی مشروح آن می‌پردازیم.
«قرن بیست و یکم، رنسانس زنانه یا واپس‌گرایی؟» محور بحث‌های ارائه‌شده در بیست و هشتمین کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان ایران بود که از نهم تا یازدهم ژوئن در فلورانسِ ایتالیا برگزار شد. این بنیاد امسال شهلا شفیق، نویسنده، پژوهشگر، و فعال حقوق زنان، را به عنوان «زن برگزیده‌ی سال» انتخاب کرد.
تصور کنید با تفنگ شکاری خود قدم‌زنان در حال عبور از جنگلی هستید و به فضای بازی می‌رسید که در آن‌جا دو تروریست با شمشیرهای آخته‌ی خود می‌خواهند سرِ ده گروگان را بیخ تا بیخ ببرند. متوجه می‌شوید که تنها راه نجات آن‌ها این است که تروریست‌ها را بکشید. چه خواهید کرد؟ آیا واکنش شما به حمله‌های این‌چنینی علیه جان و حقوق انسان‌ها همیشه یکسان است؟
گزارش‌های رسانه‌ای دربارهی «قحطی» و مطرح کردن آن به عنوان یک «فاجعه‌ی طبیعی» مانع از این می‌شود که این پدیده و همچنین «ناامنی غذایی» را به منزله‌ی یک فرایند اجتماعی - سیاسی درک کنیم، در حالی که چنین درکی برای جلوگیری از وقوع این پدیده‌ها در آینده اهمیت ویژه‌ای دارد.
امروزه «حقوق بشر» به مجموعه اصولی اطلاق می‌شود که بنیادی‌ترین حقوق همهی انسان‌ها را تعریف می‌کند. اما اصول «حقوق بشر» بر چه اساسی استوار شده است؟ آیا «حقوق بشر» ریشه در حقایق آشکار فلسفی دارد، یا این که صرفاً به مجموعه‌ای از قوانین و قراردادهای حقوقی محدود می‌شود؟
بیانیه‌ای که در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در ایران با ۱۸۰ امضا، با عنوان «مطالبات کنشگران جنبش زنان ایران از نامزدهای ریاست جمهوری» منتشر شده، فهرستی از خواسته‌های این گروه برای رفع تبعیض علیه زنان است. این بیانیه چهه می‌گوید و راهبرد آن تا چه اندازه می‌تواند مؤثر باشد؟
جنگ و جنگ‌زدگان تصاویر آشنایی در اقلیم کردستان عراق شده‌اند، تصاویری که به زودی از حافظه‌ی شهرها، روستاها، و اردوگاه‌های این منطقه محو نخواهند شد. یک نویسنده‌ی ایرانی مقیم آمریکا توضیح می‌‌دهد که یک نویسنده‌ی کرد مقیم اربیل، پایتخت اقلیم کردستان، در چه فضایی به ثبت این تصاویر پرداخته است.