از فروشندگان و خریداران عمده‌ی اسلحه در خاورمیانه چه می‌دانیم؟ چرا فروش سلاح علاوه بر تأمین منافع اقتصادی، به تحقق اهداف سیاسی صادرکنندگان اصلی اسلحه نیز کمک می‌کند؟ چه رابطه‌ای میان تجارت اسلحه و بحران پناهجویی وجود دارد؟
روایتی که در ادامه می‌خوانید تابستان گذشته در نیویورک تایمز منتشر شده است. این گزارش حاصل 18 ماه کار تحقیقی است، و ماجرای فاجعه‌ای را بازگو می‌کند که«دنیای عرب»، این دنیای ازهم‌گسیخته، از زمان حمله به عراق در سال 2003 متحمل شده است. حمله‌ای که به ظهور داعش یا «دولت اسلامی عراق و شام» و بحران جهان‌گیر پناهجویان ختم شد.
در جنگی که هنوز به پایان نرسیده، دو نویسنده‌ی سوری-انگلیسی از داستان‌ها و زندگی‌هایی روایت می‌کنند که در این میانه گم شده‌اند. آینه‌های شکسته‌ای که فراسوی خرابه‌های سوریه، تصاویر زندگی مردمان را باز می‌نمایند.
اسلاوی ژیژک، فیلسوف اسلوونیایی، نگران نگرش اروپا به پناهجویان است. نگرانی او از احزاب پوپولیست راست افراطی – از «یوکیپ» در بریتانیا تا «جبهه‌ی ملی» در فرانسه – نیست؛ احزابی که موجی از بیگانه‌هراسی را در سراسر این قاره‌ی کهن به راه انداخته‌اند. لیبرال‌ها هستند که او را نگران کرده‌اند.
پیش از دهه‌ی 1960 روشنفکران مسیحی آمریکایی در حوزه‌ی عمومی فعال و سرشناس بودند اما امروز تقریباً ناپدید شده‌اند. علل افول آنها چه بود، چه بر سرشان آمد، آیا امکان دارد که دوباره سربرآورند، و آیا ظهور دوباره‌ی آنان مطلوب خواهد بود؟
آنچه در تنش‌های اخیر بین ایران و عربستان بیش از همه توجه‌ها را به خود جلب کرده، زبان دینی‌ای است که این دو کشور برای سرزنش یکدیگر از آن استفاده می‌کنند. آیا می‌توان با توجه به این زبان، تنش بین دو کشور را صرفاً تقابل تشیع و وهابیت دانست؟
تخمین زده می‌شود که از سال 2001 بیش از 17000 نفر در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های سوریه جان خود را از دست داده‌اند. کسانی که نجات یافته‌اند، مجبور بوده‌اند برای زنده‌ماندن به اقداماتی غیرقابل‌تصور دست بزنند. این روایت برگرفته از نقل قول‌هایی از بازداشت‌شدگان سابق در اوایل سال 2016 است.
از «روزه‌داری تا مرگ» چه می‌دانیم؟ آیا می‌توان این روش را یکی از انواع «مؤثر» اعتراض‌های مدنی خشونت‌پرهیز دانست؟ چرا ایروم شارمیلا دیگر نمی‌خواهد که «نماد مقاومت مدنی» باشد؟