قربانیان خشونت به دلیل اعتقادات، شامل اقلیت‌های مذهبی، غیرمذهبی، دگرباشان جنسی، پناهجویان و کودکان و زنانی هستند که با انواع مختلفی از تبعیض و خشونت مواجه هستند. نام‌گذاری روز ۲۲ اوت به عنوان «بزرگداشت قربانیان خشونت به علل مذهبی یا اعتقادی» اندکی پس از حملاتی مرگبار به کلیساهایی در سریلانکا و مساجدی در نیوزیلند در سال ۲۰۱۹ به تصویب سازمان ملل متحد رسید. جامعه‌ی جهانی در این روز به بازماندگان و قربانیانی که به دلیل عقیده یا دین خود مورد تهدید، حمله و خشونت قرار گرفته و می‌گیرند ادای احترام می‌کند.
عکاسی ابزاری قدرتمند برای نشان دادن معضلات اجتماعی و مبارزه برای تغییر آن است. استوارت فرانکلین، عکاس مشهور انگلیسی، می‌گوید: «عکاسیِ مستند فرایند خلاقانه‌ای سرشار از تضاد درباره‌ی عکاسی، مستند، واقعیت و حقیقت است.» پیش از ظهور عکاسی، این نویسندگان بودند که از طریق کتاب‌هایشان به توصیف نابرابری‌های اجتماعی می‌پرداختند اما به چیزی مستقیم‌تر و اثرگذارتر از کلمات نیاز بود، و عکاسی مستند مسیر تازه‌ای پیش پای فعالان اجتماعی گذاشت.
فیلم دنیای مریم درباره‌ی زنی است که در حاشیه‌ی تهران با شوهری بیکار و معتاد زندگی می‌کند. مریم تنها امیدش برای رهایی از این زندگی، پسرش سعید است. سعید تحت تأثیر مادرش و خشونتی که پیشِ چشمانش اتفاق می‌افتد رؤیای کشتن پدرش را برای آزادی مادرش در سر می‌پروراند.
بیش از دو قرن است که استفاده از پوستر برای آگاهی‌بخشی، انتقال و انتشار پیام و جلب حمایت و تأثیرگذاری بر افکار عمومی مرسوم شده است. پوسترها که معمولاً در ابعاد وسیع و به صورت ترکیبی از تصویر و کلام چاپ می‌شوند، شکلی غنی از هنرهای تصویری هستند که دغدغه‌های جهانی، سلیقه‌ی عامه و پیشرفت‌های هنری و فناوری را به نمایش می‌گذارند.
جف کافمن و مارشا راس کارگردان و تهیه‌کننده‌ی فیلم‌های مستندی چون «نسرین»، «تحصیل زیر آتش» و «هر نمایش زندگی» هستند. در این گفتگو از جمله از آنها پرسیده‌ام چه چیز باعث شد تا به داستان‌هایی از ایران بپردازند؟