ویدئو و عکس

سی سال پیش، در مرداد و شهریور ۱۳۶۷، هزاران زندانی سیاسی در شهرهای مختلف در سراسر ایران به طور مخفیانه اعدام شدند. اغلب آنها در سال‌های ابتدایی دهه‌ی ۶۰ به اتهام هواداری یا عضویت در سازمان‌های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی بازداشت شده و پس از محاکمه‌های چند دقیقه‌ای و بدون برخورداری از وکیل و حق دفاع، توسط دادگاه‌های انقلاب به مجازات حبس محکوم شده بودند، و یا در حال گذراندن حبس خود بودند و یا حتی پس از گذراندن حبس خود، به دلیل سرباز زدن از ابراز انزجار و ندامت، در زندان مانده بودند.

پیکر اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها، هیچ‌گاه به خانواده‌هایشان تحویل داده نشد و آن‌ها با وجود گذشت سی سال هنوز در جست‌وجوی حقیقت درباره‌ی سرنوشت و چرایی مرگ عزیزان خود و مسئولان آن هستند. چنین وضعیتی از نظر «ناپدیدشدگی قهری» تعریف شده است.

سازمان «عدالت برای ایران»، در آستانه‌ی روز جهانی ناپدیدشدگانِ قهری (8 شهریور)، پلتفرم چندرسانه‌ای «خاکْ رنج» را رونمایی کرده است که برای نخستین بار مجموعه‌ای از اطلاعات و نقشه‌های گورهای جمعی در گستره‌ی ایران را به همراه ویدئوهایی از شاهدان، اطلاعات مربوط به سربه‌نیست‌شدگان و مقاماتی که مسئول این فجایع بوده‌اند، به دو زبان فارسی و انگلیسی در دسترس عموم قرار می‌دهد.

خاکْ رنج نتیجه‌ی سه سال تحقیق و حاصل همکاری بیش از ۲۰۰ نفر از جان به‌دربردگان، خانواده‌های جان‌باختگان و فعالان دیگر در ایران و خارج از ایران با «سازمان عدالت برای ایران» است که به رغم خطر تعقیب و یا حتی دستگیر شدن توسط نیروهای امنیتی، به مکان‌های گورهای جمعی رفته و از آنها فیلم و عکس گرفتند. آنها هم‌چنین با شهادت‌های خود در یافتن مکان دقیق یا تقریبی گورهای جمعی روی نقشه‌ها و عکس‌های ماهواره‌ای کمک کردند.