ما امروز همین کار را انجام می‌دهیم.:به آدم‌های اطرافمان، چه خیالی و چه حقیقی، نگاه می‌کنیم و سعی می‌کنیم تشخیص دهیم که به چه اختلالی مبتلا هستند. در گذشته، این کار را فقط در مورد افرادی انجام می‌دادیم که در وضعیت بسیار وخیمی بودند. اما اکنون این عادت را تعمیم داده‌ایم و سعی می‌کنیم که اختلال افراد سرشناس را تشخیص دهیم. اما دوستان، اقوام و همکاران‌مان نیز مصون نیستند. مهم‌تر از همه اینکه خودمان را هم معاینه می‌کنیم []و به خیال خودمان][ اختلال‌مان را تشخیص می‌دهیم. درباره‌ی تشخیص خود، حکم صادر می‌کنیم و اصطلاحاتی را به کار می‌بریم که ثابت نشده‌اند یا حتی مفاهیم معتبری نیستند.
از جنایت و اختلالات روانی و فقر و آزار جنسی در آلمان و آلبانی و رومانی گرفته تا همجنس‌گراهراسی و خیانت و خشونت و سوءتفاهم میان نسل‌ها در گواتمالا و تونس و فرانسه، خانواده‌ها در سراسر دنیا با مشکلات گوناگونی دست و پنجه نرم می‌کنند. عرفان ثابتی به مناسبت روز جهانی خانواده (۱۵ مه) به معرفی و مرور ۸ فیلم جدید پرداخته است که در جشنواره‌های بین‌المللی درخشیده‌اند.
در حالی که بیشتر ما گرایش‌های از پیش تعیین شده‌ای به وسواس داریم، و بعضی بیش از دیگران چنین هستند، محیط فرهنگی کنونی ما این گرایش‌ها را تشویق می‌کند و شدت می‌بخشد. امروزه فرایند آموزش و پرورش، یعنی شیوه‌ی سیستماتیکی که ما وسواس را پاداش می‌دهیم و تقویت می‌کنیم، از دوران ابتدایی آغاز می‌شود.
تصور کنید که شخصی تمام مدت کنار شما ایستاده و هر بار که قدم اشتباهی برمی‌دارید آن را به شما گوشزد می‌کند. این احساسِ هر روزه‌ی میلیون‌ها نفر از افرادِ مبتلا به اضطراب است. الیویا ریمز، روانشناس و پژوهشگر اضطراب و افسردگی در دانشگاه کمبریج در بریتانیا، سه راهبرد مقابله‌ای برای رها شدن از شر «آن شخص» ارائه می‌دهد.