گفتگوی عمومی فرانسویان دربارهی اسلام اخیراً موجی از مناقشات را در سطح بینالمللی به راه انداخته است. اغلب فرانسویان نمیدانند تاریخ ارتباط آنها با اسلام چقدر طولانی است و اغلب آن را به چند دههی اخیر محدود میدانند که طی آن اسلام در فرانسه به دین دوم تبدیل شد و از پروتستانتیسم و دین یهود پیشی گرفت.
این مقاله به این وجه از اندیشهی طباطبایی میپردازد و در آن استدلال میشود که او اندیشمندی «ملی» گراست، اما نوعی از ملیگرایی فلسفی که مبتنی بر خوانش خاصی از تاریخ فرهنگی و سیاسی ایران، آن هم متأثر از هگل، فیلسوف تاریخگرای آلمانی، است. در این نوشتار با استناد به آثار طباطبایی نشان دادهام که آنچه او «تداوم ایرانزمین از نظر تاریخی و تاریخ اندیشه» میخواند، هستهی اصلی اندیشهی سیاسی ایرانشهری و «ملی»گرایی طباطبایی را تشکیل میدهد.
سایهی خدا کتابی است جنجالی. اَلن میخائیل، مورخ دانشگاه ییل، که در کارنامهاش سه کتاب دانشورانه و آرشیومحور دربارهی تاریخ امپراتوری عثمانی به چشم میخورد این بار تغییر جهت داده و به تاریخ جهان پرداخته است. او در این کتاب جدید با ارائهی روایتی جذاب نگرشهای مرسوم دربارهی چگونگیِ «ظهور غرب» در پانصد سال اخیر را به چالش میکشد.
نواندیشان اسلامی در ایران چه دیدگاه و تعاملی با آیینهای بابی و بهائی دارند، و ورای توجه به حقوق شهروندی بهائیان در سالهای اخیر، چقدر با تاریخ و اندیشههای بابی و بهائی، آشنایی دارند؟ این شناخت تا چه حد ضروری است؟ این پرسشها را با صدیقه وسمقی، اسلامپژوه و تحلیلگر مسائل اجتماعی، مطرح کردهایم.
انتشارات وانورلد (ONEWORLD)، نشر مستقلی که توسط نوین دوستدار و ژولیت میبی در لندن اداره میشود، در سالهای اخیر به نامی پرآوازه در بازار نشر تبدیل شده و بسیاری از کتابهایش به موفقیتهای درخشانی دست یافتهاند که از آن جمله میتوان به دریافت جایزهی بوکر به صورت پیاپی در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ اشاره کرد. این زوج ایرانی-بریتانیایی وانورلد را با این نیت راهاندازی کردند که بتواند موضوعات مهم اجتماعی را در قالب کتابهایی غیرتخصصی به زبان ساده و روشن برای مخاطب عام ارائه دهد، با نوین دوستدار دربارهی مجموعه کتابهای «آفرینندگان جهان اسلام» گفتگویی داشتیم. این مجموعه که تا کنون ۳۸ جلد از آن منتشر شده در قالب کتابهایی کوتاه به معرفی چهرههای تأثیرگذار دنیای اسلام میپردازد.
ایاصوفیه یکی از بزرگترین بناهای شهر تاریخی استانبول است. این بنا بیش از آنکه ساختمانی تاریخی باشد نماد زوال امپراتوری بیزانس و شکوه امپراتوری عثمانی و بعدتر ترکیهی نوین است، کشوری بنا شده بر اصول لائیک که بناهایی تاریخی-مذهبی از این دست در دوران آتاتورک و با حمایت مستقیم او به مکانهایی برای بازدید عموم تبدیل شدند.