تنگسیر

اولین بار نام صادق چوبک را کجا شنیدم؟ صادقانه بگویم، در کتاب «ادای دین به سهراب سپهری» نوشته‌ی جلال خسروشاهی بود که شرح حالی از چوبک خواندم. اینکه جدی بود و به معلم سخت‌گیری می‌مانست. دوست داشت که سعدی بخواند. خانه‌اش در دروس بود، نزدیک خانه‌ی فروغ، با گل‌های سرخ زیبا و سگش آتما که سخت مراقب بود کسی به آنها نزدیک نشود. و در اتاق عکس بزرگ قاب کرده‌ی صادق هدایت با کودکی که روزبه، پسر کوچک صادق چوبک بود.