احتمالاً هرگز نام ویلیام کینگدون کلیفورد را نشنیده‌اید. او در 33 سالگی از دنیا رفت و از بزرگان فلسفه محسوب نمی‌شود. اما نمی‌توانم شخص دیگری را تصور کنم که ایده‌هایش تا این اندازه به عصر شبکه‌ای و دیجیتالی ما مرتبط باشد. ممکن است عجیب به نظر برسد زیرا از شخصی صحبت می‌کنیم که مهم‌ترین اثر فلسفی‌اش مقاله‌ای است که تقریباً 150 سال پیش و در عصر ویکتوریا نگارش یافته است. با این حال، واقعیت عصر ما با اظهارات کلیفورد گره خورده است.
«توئیتر» یکی از شبکه‌های اجتماعی بسیار پرمخاطب و به شدت اثرگذار در چند سال اخیر بوده است. کاربران بسیار زیادی در سراسر دنیا «توئیت»های خودشان را از طریق این رسانه منتشر می‌کنند. این شبکه‌ی ارتباطی با چه هدفی به وجود آمد، و هدف کاربران از توئیت کردن چیست؟
رسانه‌های نوین و شبکه‌های اجتماعی منافع زیادی برای ما دارند. با این حال، مخاطرات زیادی هم به همراه می‌آورند. از جمله‌ی این مخاطرات «دوقطبی‌سازی» فضای سیاسی و تضعیف «دموکراسی مشورتی» است. پژوهشگری که از مشاوران اوباما در امور نظارتی و اطلاع‌رسانی بوده، در کتاب تازه‌ی خود به این مخاطرات می‌پردازد.
کاربرد فزاینده‌ی تلفنِ همراه چه پیامدهایی برای زندگی شخصی و اجتماعی دارد؟ چرا پیشرفت حیرت‌آورِ فن‌آوری‌های ارتباطی به تسهیل همزیستی پیچیده‌ی انسانی نینجامیده است؟