یک قرن است که دولت ترکیه «هویت ملی» قاطعی را بر شهروندانش تحمیل کرده است، هویتی که قومیت را نادیده می‌گیرد و به ترکِ «خالص» بودن ارزش می‌گذارد. اما ترک‌ها تنوع قومیتی خود را درک کرده‌اند، و ایده‌ی «پاکی نژادی» که دولت آن را ساخته و تحمیل کرده بود، در حال فروپاشی است.
آیا می‌توان ارائه‌ی اطلاعات غلط، تحریف‌های حساب شده، و در بهترین حالت اشتباهات فاحش، را «لغزش کلامی» خواند؟ تفاوت عمده‌ی زبان ملی‌گرایی و زبان جهان‌وطنی چیست؟ آیا کسی که خود را شهروند جهان می‌داند شهروند «ناکجا» است؟
واکنش هنرمندان به نتیجه‌ی همه‌پرسی اخیر در بریتانیا چیست؟ آیا «برگزیت» رابطه‌ی آنها با بریتانیا را تغییر خواهد داد؟ آیا هنر وسیله‌‌ی مناسبی برای پرداختن به این رویداد مهم است؟ تأثیر «برگزیت» بر هنرها چیست؟
آیا غذا می‌تواند ملت‌هایی را که سال‌هاست بر سر دین می‌جنگند، کنار هم بنشاند؟ یا برعکس، به اختلافات جدیدی میان‌شان دامن می‌زند؟ شاید با خواندن حکایت «حموس»، غذایی که لبنانی‌ها، اسرائیلی‌ها، فلسطینی‌ها، مصری‌ها و سایر ملل خاورمیانه، آن را متعلق به خود می‌دانند، بتوان به نتیجه‌ای رسید.
چرا «ملت» مفهومی مناقشه‌آمیز است؟ «حق تعیین سرنوشت» مهم‌تر است یا «تمامیت ارضی»؟ اگر همه می‌پذیریم که «ما» حق داریم بر خود حکومت کنیم چرا اغلب دستیابی به توافق درباره‌ی کیستیِ «ما» چنین دشوار یا حتی ناممکن است؟ علل رواج ملی‌گرایی در عصر جهانی‌شدن چیست؟
به اسارت گرفتن، سربریدن، عملیات انتحاری، نارواداری مذهبی، فرقه‌گرایی و جنگ، آیا این هر دو روی سکه‌ی خاورمیانه است که رسانه‌ها باز می‌تابانند؟ نویسنده، با نگاهی به گذشته‌ی خاورمیانه، پیش از تشکیل سرزمین‌های کنونی و نیز جوانه‌های رواداری امروز، از صلح و چگونگی دستیابی به آن در خاورمیانه سخن می‌گوید.
دغدغه‌ی اصلی در کتابِ پیکتی بحران در سرمایه‌داری جهانی و همچنین منطقه‌ی یورو است. نیک کهن ضمن بررسی نظراتِ مؤلف کتاب راه حلِ ظاهراً ساده‌‌ی پیکتی را برای فرار از این بحران مطرح می‌کند.
در عصر جهانی‌شدن، حتی کشوری به بزرگی آمریکا احساس کوچکی می‌کند. نویسنده با نگاهی به زندگی و آرای بندیکت اندرسون توضیح می‌دهد که چرا در دنیای معاصر سیاست‌مدارانی مانند دونالد ترامپ محبوب شده‌اند.