«نه» به جمهوری اسلامی، نجوایی است که طی سال‌ها، و مشخصاً در دهه‌ی اخیر، از عرصه‌ی خصوصی به خیابان و دیگر عرصه‌های عمومی رسید و با فریاد «زن، زندگی، آزادی» به انگاره‌ای جمعی برای مردم ایران تبدیل شد.
گزارشی توصیفی از فقر در حاشیه‌ی دو شهر بزرگ: کناره‌نشین‌های اهواز و ایزتاپالاپا، محله‌ای در حاشیه‌ی مکزیکو سیتی.
مهرانگیز کار با بیان اینکه هیچ‌وقت باور نمی‌کرد که حکومت بتواند به اجبار حجاب بر سر زنان کند، می‌گوید که جمهوری اسلامی به کمک فضایی که جنگ ایران و عراق در کشور ایجاد کرده بود، حجاب اجباری را به زنان تحمیل کرد و در شرایط جنگی و روزهایی که دائماً پیکر سربازان را از جبهه‌ها می‌آوردند، اصلاً ممکن نبود که زن‌ها بتوانند برای حق از دست‌رفته‌ای مثل حق انتخاب پوشش مبارزاتی را سازمان‌دهی کنند.
گودهارت در کتاب جدیدش می‌پرسد: «آیا واقعاً می‌توانیم ثابت کنیم که مدیر فروش تازه‌کاری که در یک بنگاه روابط عمومی شهری کار می‌کند، از یک راننده‌ی اتوبوس یا یک پرستارِ افراد سالمند، مفیدتر است؟» یا اینکه واقعاً مجرب‌تر است؟ او طبقه‌بندی نادرست و شرم‌آوری را که مشاغل مربوط به مراقبت‌های اجتماعی را نیازمند مهارت و تجربه نمی‌داند، به باد انتقاد گرفته است.
فاتح یکی از محافظه‌کارترین نواحی استانبول است. هفته‌ی قبل، بعضی از اهالی این ناحیه دیدند که یادداشتی به درِ آپارتمانی چسبانده شده است: «مواظب باشید! سیانور داخل خانه است. به پلیس خبر دهید. وارد نشوید.» نویسنده‌ی این یادداشت هر که بود، می‌خواست همسایه‌ها را از شرِ ماده‌ای خطرناک حفظ کند. وقتی پلیس رسید با چهار جسد روبه‌رو شد...